Koncepcja czasu w fizyce, od I. Newtona do A. Einsteina

Pojęciem czasu zajmowali się najwybitniejsi filozofowie jak i fizycy.

Na przykład według Kanta czas to subtelne odczucie człowieka - dzieli się na przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Teraźniejszość to nieskończenie krótki przedział czasu pomiędzy przeszłością i przyszłością, więc czas praktycznie nie istnieje!

Czas według Izaaka Newtona jest samodzielną wielkością niezależną od innych wielkości biegnącą w takim samym rytmie w całym Wszechświecie. Istnieje więc tylko jeden, uniwersalny i wszechobejmujący czas, który płynie w jednostajnym tempie. Na tym założeniu (i istnieniu inercjalnego układu odniesienia) opierały się trzy prawa dynamiki Newtona, których uczymy się w szkole. Już Mach kwestionował poprawność powyższych założeń. Według niego nie ma uniwersalnego inercjalnego układu odniesienia, a jeśli tak, to pytał czy istnieje uniwersalny czas.

Przełom w zrozumieniu pojęcia czasu nastąpił z początkiem XX wieku. Według Alberta Einsteina czas absolutny nie istnieje! Czas nie płynie już odrębnie, lecz jest związany jako czwarty wymiar w pojęciu czasoprzestrzeni. Czas nie jest stały i niezmienny - jest zmienny i względny, zależny od prędkości obserwatora oraz od obecności masy i energii w przestrzeni. W szczególności ogólna teoria względności Einsteina uwzględnia związek czasu z polem grawitacyjnym. Zgodnie z podstawowym założeniem tej teorii grawitacja powoduje zakrzywienie czasoprzestrzeni.

W referacie omówione zostaną konsekwencje najnowszych praw fizyki. W szczególności jak rozumieć upływ czasu, czy istnieje czas zerowy, strzałka czasu, etc.