Leśne duchy, wodne zmory i domowe bóstwa – przyroda w wierzeniach dawnych Słowian

Zanim powstały legendy o czarownicach i smokach, Słowianie opowiadali sobie o duchach drzew, utopcach, wodnikach i opiekuńczych domowikach. Leśne ścieżki, torfowiska i zagrody były zamieszkiwane przez istoty, które kształtowały świat wyobraźni i pomagały ludziom zrozumieć siły natury. Podczas tej wędrówki wspólnie odkryjemy, co przetrwało z tych wierzeń do dziś – w języku, tradycjach i naszym stosunku do przyrody.

Trasa: Granica – Olszowieckie Błoto – Skansen – Dąb Powstańców – powrót zielonym szlakiem
Dystans: ok. 12 km (łatwa trasa, po leśnych szlakach)
Prowadzenie: Witek Kenig edukator przyrodniczy z Kampinoskiego Parku Narodowego (znawca słowiańskich wierzeń ;-))

Zagadnienia omawiane podczas wycieczki:

• Jak przyroda kształtowała wierzenia dawnych Słowian

• Kim był Leszy oraz wodniki, domowiki i polewiki

• Dlaczego dąb był drzewem świętym, a jemioła bramą do zaświatów

• Co oznaczały ogniki i światełka nad bagnami

• Jakie znaczenie miały święta takie jak Noc Kupały czy Szczodre Gody

• Czy współczesny język i przesądy kryją ślady dawnych demonów?

Forma: wycieczka narracyjno-edukacyjna z opowieściami terenowymi, wspólnym szukaniem „śladów" dawnych wyobrażeń i zakończeniem w postaci rysunkowej rekonstrukcji wybranej postaci z mitologii słowiańskiej.