Kluby

Ogromnym zaskoczeniem dla świata nauki było odkrycie na początku XX wieku u niektórych gatunków z rodziny obrazkowatych (Araceae) istnienia osobliwego oddychania związanego z podgrzewaniem kwiatostanów. Badania wykazały, że termogeneza jest możliwa dzięki wysokiej aktywności małego białka łańcucha oddechowego - oksydazy alternatywnej. Badając obrazkowate zaobserwowano, że podanie cyjanku, w przeciwieństwie do zwierząt, nie powoduje hamowania oddychania. Obecnie wiadomo, że oddychanie cyjanoodporne jest typowe i powszechne w świecie roślin. Wykład będzie poświęcony odpowiedzi na następujące pytania: Czy oksydaza alternatywna bierze udział w oddychaniu jedynie w kwiatach czy też w innych organach? Jaką funkcję oksydaza alternatywna pełni u gatunków innych niż Araceae? Czy energia w postaci ciepła rozpraszana przy udziale oksydazy alternatywnej może mieć znaczenie w zwiększaniu temperatury roślin kiedy jest zimno?

W latach 1926-1939 ukazywało się pismo dla dzieci „Mały Przegląd”. Pismo składało się niemal wyłącznie z listów, reportaży i relacji młodych czytelników. Jednym z częściej poruszanych tematów były zwierzęta domowe, w tym koty. Analiza przekazów dzieci, relacji nie cenzurowanych, nie nastawionych na dydaktykę czy pouczanie, daje doskonały obraz tego, czym kot był w przedwojennym gospodarstwie domowym, jak był traktowany (domownik, zwierzę użytkowe, zabawka), oraz jakie było nastawienie dzieci i dorosłych do traktowania kotów – czy rzeczywiście akceptowano brutalne zabawy i znęcanie się nad zwierzętami.Kto decydował o pozostaniu kota w domu, kto się nim zajmował w czasie choroby? Odpowiedź może zaskakiwać, bo wbrew oczekiwaniom nie zawsze, a może i nie najczęściej byli to rodzice. Wszystko wskazuje na to, ze kot traktowany był przede wszystkim jako zabawka dziecka,a zatem mógł być wyrzucony, gdy znudził się dziecku, rodzicom, a nawet służącej. Ważny jest też język, jakim dzieci pisały o kotach – czy używały zdrobnień, w jakich sytuacjach, jakich używały epitetów (czy raczej kota chwalono bo milutki, czy dlatego, ze był łowny), czy funkcjonowały znane dziś przesądy dotyczące kotów.

Istnienie FG (fal grawitacyjnych) przewidział A. Einstein w 1916 r. Zgodnie z Ogólną Teorią Względności FG powinny, podobnie jak fale radiowe, rozchodzić się z prędkością światła i skutkować zmianami odległości w przestrzeni. Możliwość ich bezpośredniego wykrywania pojawiła się dopiero po zbudowaniu lasera w 1960 r. Służyć do tego celu może znany i powszechnie wykorzystywany interferometr Michelsona. Jednak specyficzne cechy FG, a szczególnie ich niezwykle mała amplituda powodują, że nawet samo stwierdzenie istnienia FG napotyka na poważne trudności. Urządzenia do tego służące, znane pod nazwą LIGO były budowane w USA przez 43 lata. Po raz pierwszy zarejestrowano FG w styczniu 2016r. Obecnie trwają przygotowania do umieszczenia urządzenia do rejestracji FG w przestrzeni kosmicznej. Urządzenie to (zwane LISA) stanowić będzie oddzielny kanał do badań wszechświata, w szczególności jego zawartości zwanej ciemną materią i ciemną energią.

Epoka wiktoriańska w Anglii to czas niezwykle silnej interakcji między sztukami pięknymi, zwłaszcza literaturą i malarstwem. Przekonanie, że każdy obraz opowiada historię, że obrazy są jak tekst, który można przeczytać, dominuje w relacjach między słowem a obrazem w XIX wieku. Celem wykładu jest zaznajomienie słuchaczy ze specyfiką  malarstwa XIX-wiecznej Anglii, zwłaszcza twórczości Bractwa Prerafaelitów, oraz związków między poezją i sztuką. Będziemy badać możliwe sposoby odczytań symbolicznej i narracyjnej warstwy obrazu, i przyjrzymy się literackim inspiracjom słynnych płócien z tego okresu. Przedmiotem wykładu będzie też przedstawienie kobiet w malarstwie epoki; sztuka i poezja celnie wpisują się w debatę społeczno-polityczną na temat roli, pozycji i praw kobiet, która trwała przez większość XIXw. Malarstwo stanowi ważny głos w debacie o sytuacji i prawach kobiet, jednocześnie za temat podstawowy obierając kobiece piękno. Wyklad odbędzie się w jezyku angielskim i jest przeznaczony dla osób w wieku ponadgimnazjalnym i starszych.

Jedną z powszechnie stosowanych w biznesie krótkich form prezentacji i autoprezentacji jest tzw. "elevator pitch" (mowa w windzie). Jego cechy to dobrze zdefiniowany cel, krótka forma, precyzja wypowiedzi, energia i emocje. Chodzi o to, by spotkaną przypadkowo w windzie ważną osobę (np. szefa wymarzonej firmy, potencjalnego inwestora naszego startupu itp.) przekonać w czasie, w jakim winda pokonuje kilka lub kilkanaście pięter biurowca, aby dał nam swoją wizytówkę czy też od razu umówił się z nami na spotkanie. Oczywiście winda jest tutaj miejscem umownym, takie przypadkowe spotkanie może nastąpić np. na targach książki czy w kolejce po lody. Ważny jest aspekt przypadkowości oraz czas. Krótko mówiąc, musimy tę osobę zaintrygować, zafascynować, sprawić, aby chciała z nami nawiązać współpracę.
Jak to zrobić? Z jednej strony ważna jest konstrukcja całej wypowiedzi oraz informacje w niej zawarte. Z drugiej – forma, w jakiej te informacje przekazujemy, to znaczy mowa ciała, entuzjazm, wszystkie te emocje, które przekazujemy właśnie w sposób niewerbalny.
W czasie warsztatów z kamerą zaprezentowane zostaną najpierw podstawowe zasady przygotowania „elevator pitch”. Później uczestnicy będą mieli chwilę czasu na opracowanie indywidualnej prezentacji, którą nagramy kamerą i wspólnie z wszystkimi obecnymi na warsztacie osobami skomentujemy, dając konkretne wskazówki na temat mocnych i słabszych stron wystąpienia. Każdy uczestnik będzie miał możliwość przegrania sobie własnej prezentacji, jeśli będzie miał ze sobą pendrive lub inny nośnik cyfrowy.

Podczas warsztatu porozmawiamy o tym, w jakim środowisku funkcjonuje współczesny konsument, jak poszukuje informacji i jak dokonuje zakupu, czy zachowania konsumentów na świecie coraz bardziej się ujednolicają, czy wprost przeciwnie coraz bardziej się różnicują. Przedyskutujemy także najnowsze trendy w zachowaniach konsumenckich i co (dobrego lub złego) może z nich wyniknąć dla przedsiębiorstw i samych konsumentów.

Superfood to ostatnio modny termin określający naturalne produkty spożywcze o niezwykłych wartościach odżywczych, które to włączone do diety mają chronić nas przed wieloma chorobami. Superżywność kojarzy się głównie z tropikalnymi owocami i drogimi suplementami. Jednak na straganach, w ogródkach czy nawet na łąkach możemy znaleźć smaczne, tanie i łatwo dostępne rośliny, pełne cennych substancji odżywczych i pozytywnie wpływających na nasz organizm fitozwiązków. Burak ćwikłowy z warzywniaka, borówka czarna z lasu czy wszędobylska pokrzywa to tylko początek długiej listy super zdrowych produktów rodzimego pochodzenia, których właściwościom przyjrzymy się na wykładzie.

Celem warsztatów jest ukazanie, że stereotypy często są zakorzenione w ciele: utrwalone w naszych wyobrażeniach na temat tego, jak „powinno się” wyglądać.

 To, jak postrzegamy ludzi o innym od naszego wyglądzie zależy od kultury, w której się wychowaliśmy i jej standardów piękna. Zdeterminowane kulturowo normy piękna są nam potrzebne, aby odróżnić „swoich” od „obcych”, ale często stanowią również źródło stereotypów i uprzedzeń. Czy można się ich ustrzec? Jak można osłabić ich wpływ na nasze przekonania na temat innych osób czy innych kultur? Jak bywają interpretowane te same cechy wyglądu w różnych kulturach? Z czego to wynika?

Na te pytania postaramy się odpowiedzieć w trakcie warsztatów.

Wykład prezentuje działania lobbingowe organizacji reprezentujących interesy społeczne i publiczne m.in. ekologiczne, konsumenckie, mniejszości. Czy organizacje pozarządowe mogą mieć wpływ na politykę państwa czy Unii Europejskiej? Czy kampanie lobbingowe organizacji pozarządowych mogą być równie skuteczne jak stowarzyszeń biznesu i przedsiębiorstw? W jakich sprawach mają największe sukcesy? Wykład prowadzony w ramach projektu Jean Monnet Module „Interest representation and policy-making in the EU”.

W trakcie dyskusji postawione zostaną np. następujące pytania: "Co to jest wiedza?", "Co to znaczy, że ktoś coś wie?", "Czym się różni wiedza od przekonania?", "Czym się różni wiedza od informacji?", "Czy istnieje wiedza fałszywa?". Za pomocą filozoficznych i lingwistycznych argumentów zostanie podjęta próba odpowiedzi na te pytania.

Wielu praktyków zarządzania poszukuje odpowiedzi na pytanie – jak skutecznie kierować zespołem? Skutecznie oznacza, między innymi, połączenie celów organizacji z celami każdego z jej członków. Pełna harmonia obu tych elementów jest bardzo trudna w praktyce, ale znane są przypadki liderów, którzy odnieśli sukces i warto poznać, jak to zrobili?
Głównym przedmiotem spotkania klubowego będzie przedstawienie kilku sylwetek liderów odnoszących sukces w kierowaniu zespołem. Jednym z czynników ich powodzenia było wykorzystania strategii współpracy. Będzie ona przedmiotem treningu w oparciu o studia przypadków. Uczestnicy, podzieleni na kilku osobowe grupy, będą diagnozować przyczyny konfliktów pomiędzy różnymi grupami interesów w przedsiębiorstwie. W kolejnym etapie sformułują problem, który winny rozwiązać postaci opisane w studiach przypadków. Umiejętność formułowania problemów jest kluczową dla liderów chcących łączyć interesy i cele ludzi z celami i interesami organizacji, w których są zatrudnieni.

Co da się obliczyć, a czego nie? Dziś informatycy pytają o to rutynowo w kontekście przeróżnych problemów, jednak pierwsza odpowiedź na to pytanie na dobrą sprawę pojawiła się zanim ktokolwiek zdążył je zadać i wprawiła środowisko naukowe w zakłopotanie. Na początku XX wieku matematycy wierzyli, że każdy problem matematyczny da się rozstrzygnąć za pomocą obliczeń. U szczytu tego optymizmu, w 1928 roku, Dawid Hilbert postulował opracowanie uniwersalnej metody pozwalającego na obliczenie prawdziwości dowolnego stwierdzenia sformułowanego w języku logiki pierwszego rzędu – czyli za pomocą spójników logicznych I, LUB, NIE oraz kwantyfikatorów ISTNIEJE i DLA KAŻDEGO. Niecałe 10 lat później Alan Turing udowodnił, że taki algorytm nie istnieje. A więc są rzeczy, których obliczyć się nie da! Ale co to właściwie znaczy? Wydaje się, że wiemy, co to znaczy obliczyć. Jednak aby pokazać, że czegoś obliczyć się nie da, potrzebujemy więcej niż tylko nieformalnej intuicji. Potrzebujemy definicji obliczenia. W czasie wykładu poznamy trzy co raz ogólniejsze definicje obliczenia i zastanowimy się nad ich wzajemnymi związkami. Dowiemy się również, na czym polega najsłynniejszy problem otwarty teoretycznej informatyki, tj. czy P=NP.

Jak słuchać bluesa? Pierwsza odpowiedź brzmi: po prostu słuchać! Ale można też słuchać uważnie, słuchać świadomie, słuchać brzmienia, formy, stylu. Warto wiedzieć, na co zwrócić uwagę podczas słuchania. Spotkanie na Festiwalu Nauki skierowane jest do osób, które zaczynają się interesować muzyką bluesową. Forma spotkania to połączenie wykładu na temat analizy słuchowej bluesa oraz ćwiczeń warsztatowych, na których będzie można sprawdzić nabyte umiejętności.

Tematem pierwszej części warsztatu będzie splecenie z rzeczami w naszym codziennych działaniach interpretowane przez Martina Heideggera jako poręczność; wprowadzenie w wykładnię poręczności skierowane zostanie na wyakcentowanie różnicy między obecnością i znaczeniem rzeczy w różnych modusach  bycia.  Heideggerowski namysł kładzie akcent na źródłowość doświadczenia. Codzienność jako obszar twórczej reprodukcji życia społecznego znajduje się w centrum  refleksji socjologicznej Michela de Certeau. W praktykowaniu miasta przez mieszkańców ujawnia on i eksponuje kłusowniczy potencjał realizujący się w kreatywnym i wybiórczym, (taktycznym) korzystaniu z rozwiązań (strategicznych) wyznaczonych przez widzących miasto „z góry” projektantów przestrzeni – architektów i urbanistów. Ostrze krytyki kieruje on w stronę utopijnego dyskursu nowoczesności, racjonalnego planowania, w którym zdewaloryzowane zostaje ucieleśnione praktykowanie codzienności jako np. chodzenia po mieście i budowania własnych narracji o jego przestrzeni. W drugiej części wykładu wątki teoretyczne poruszone w części pierwszej zostaną zebrane i stanowić będą ramę myślenia o codziennościach alternatywnych, o doświadczeniu życia powszedniego w ekowioskach. Na podstawie badań terenowych przeprowadzonych w ponad dziesięciu tego typu społecznościach postaramy się opowiedzieć o niektórych codziennych praktykach i układach przestrzennych w środowisku, które jest nie tyle utopią, ile raczej heterotopią, której cechą charakterystyczną jest to, że właściwa społeczeństwu głównego nurtu optyka strategii i taktyk, kłusowania, zostaje zniwelowana, a codzienne czynności nabierają znaczenia i funkcji manifestu pewnego światopoglądu.

Warsztaty przeznaczone są dla osób, które zawodowo lub hobbystycznie pracują z dziećmi w wieku przedszkolnym i chciałyby samodzielnie stworzyć niepowtarzalne pomoce edukacyjne. Warsztaty obejmują naukę umiejętności tradycyjnych (szycie i robienie na szydełku) oraz wykład na temat prawidłowości rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym w kontekście pomocy edukacyjnych. W trakcie warsztatów będzie można obejrzeć przykłady pomocy edukacyjnych tworzonych w ramach badań naukowych na kierunku pedagogika na Wydziale Nauk Społecznych SGGW

Współczesny człowiek mimo zmian społecznych nadal uznaje, że najwyższym dobrem jest rodzina. Jednak tempo życia jakiemu ulegamy nastręcza nam trudności z podjęciem decyzji o posiadaniu potomstwa. Odwlekanie czasu prokreacyjnego przez  młode pary na okres po 30 roku życia skutkuje tym, że mają one trudności z zajściem w ciążę, ale też z jej donoszeniem do terminu porodu. Przedstawimy model postępowania ułatwiający przygotowanie się do prokreacji.