Szkoła średnia

Części prezentacji: 1. wprowadzenie do budowy mózgu; 2. gdzie w mózgu jest czucie, ruch, widzenie, mowa, zręczność, myślenie, pamięć; 3. co się dzieje, gdy mózg jest uszkodzony. Prezentacja, omówienie modelu mózgu, krzyżówka, bingo.

Klasa zostanie podzielona na dwie grupy, a zajęcia poprowadzone zostaną równolegle w dwóch różnych salach. W małych zespołach uczniowie, korzystając z liczników promieniowania jonizującego, zbadają własności tego promieniowania, a w szczególności:

- poziom naturalnego promieniowanie tła,

- zależność natężenia promieniowania od odległości od źródła,

- zależność natężenia promieniowania od rodzaju i grubości zastosowanej osłony,

- zależność natężenia promieniowania kosmicznego (mionowego) od kierunku, z którego dociera (poziomego lub pionowego).

Używane podczas warsztatów źródła promieniowania to przedmioty domowego użytku lub źródła naturalne.

Działanie i budowa wykorzystywanych liczników, a także pochodzenie i skład badanego promieniowania zostaną pokrótce omówione.

Lekcja obejmuje następujące aspekty: definicja przestępstwa, różnice między zbrodnią a występkiem, formy stadialne i formy zjawiskowe popełnienia przestępstwa. Uczniowie będą zajmowali się: podawaniem skojarzeń ze słowem,,przestępstwo” (tzw.,,burza mózgów”), budowaniem własnej definicji przestępstwa na podstawie podanych skojarzeń, porównywaniem zbrodni z występkiem, rozwiązywaniem kazusów (czy w danym stanie faktycznym mamy do czynienia ze zbrodnią, czy z występkiem?), dopasowywaniem form stadialnych oraz form zjawiskowych popełnienia przestępstwa do otrzymanych kazusów. Każde merytoryczne ćwiczenie do rozwiązania przez uczniów zostanie poprzedzone mini wykładem prowadzących, który będzie zawierał najważniejsze informacje na dany temat, które przydadzą się do wykonania danego ćwiczenia. Przykładowo - przed podaniem różnic między zbrodnią a występkiem, uczniowie usłyszą mini wykład będący ustnym porównaniem obu typów przestępstwa, przed dopasowywaniem form popełnienia przestępstwa uczniowie usłyszą mini W, w którym dowiedzą się, że istnieje przygotowanie, usiłowanie i dokonanie (formy stadialne) oraz sprawstwo, podżeganie i pomocnictwo (formy zjawiskowe) oraz dowiedzą się, na czym każda forma popełnienia przestępstwa w skrócie polega. Dopiero tak zdobyta wiedza pozwoli uczniom na poprawne rozwiązanie przydzielonych im zadań. Zajęcia będą skupiały się głównie na pracy w grupach, jednak nie zabraknie też pracy indywidualnej. Uczniowie otrzymają wydrukowane kazusy oraz wybrane przepisy z kodeksu karnego, a także materiał pomocniczy do kazusów z form zjawiskowych. Zwieńczeniem zajęć będzie Kahoot składający się z 10 pytań podsumowujących wiedzę zdobytą podczas całej lekcji.

Wykład ma na celu przybliżenie biologii kilku gatunków mięczaków występujących w Polsce. Niektóre z nich to powszechnie występujące gatunki (np. winniczek, ślimak zaroślowy). Inne to gatunki rzadko spotykane, których obecność świadczy o stabilnych warunkach środowiskowych. Mięczaki te charakterystyczne są dla siedlisk o niskiej antropopresji i większość z nich objeta jest ochroną gatunkową (np. skójka gruboskorupowa, poczwarówka zwężona, poczwarówka jajowata, zatoczek łamliwy). W ramach wykładu zostanie przedstawiona biologia i wymagania siedliskowe tych gatunków wraz z prezentacją muszli i metodami rozpoznawania.

Wszyscy, którzy uczyli się kiedykolwiek języka obcego przyznają, że bardzo ważną – jeśli nie najważniejszą – umiejętnością jest znajomość słownictwa. To ono pozwalają przekazać to, co chcemy powiedzieć, i choć nie można pominąć znaczenia innych elementów wiedzy językowej (gramatyki czy wymowy), to bez wyrazów nie ma komunikacji. To dlatego naukę języka obcego zaczynamy najczęściej od zakupu słownika.

Jednak większość z nas nie zdaje sobie sprawy z ilościowych aspektów znajomości słownictwa języka obcego. A przecież mierząc się z nowym zadaniem warto zdawać sobie sprawę z jego rozmiaru. Celem tego spotkania jest przedstawienie faktów, które zdemistyfikują wyzwanie, przed którym staje każdy z nas rozpoczynając naukę. Podczas wykładu uczestnicy poznają odpowiedzi na następujące pytania:

Ile wyrazów jest w języku polskim i angielskim?

Ile wyrazów w języku polskim znają uczestnicy wykładu?

Ile wyrazów zna przeciętny użytkownik języka angielskiego?

Ile wyrazów trzeba znać w języku angielskim, aby swobodnie rozmawiać, czytać i pisać w tym języku?.

W jaki sposób mierzy się te wartości?

Spotkanie będzie miało charakter wykładu z elementami warsztatu. Uczestnicy będą zachęcani do uczestnictwa we wspólnym poszukiwaniu odpowiedzi na wymienione powyżej pytania.

Uczestnicy warsztatów będą mieli okazję odwiedzić pracownię hodowli komórek, a także własnoręcznie wykonają doświadczenie z wykorzystaniem komórek macierzystych.

Na zakończenie przeprowadzimy quiz.

Chcąc odpowiedzieć na pytanie, jak mówiono w Polsce w czasach Mieszka I, trzeba sobie zdawać sprawę z tego, że najstarsze pisemne dane dotyczące języka polskiego sięgają XII w., są więc o co najmniej 100 lat późniejsze od czasów, które będą przedmiotem rozważań. Dlatego też podstawą rekonstrukcji polszczyzny z przełomu X-XI w. stanowić będzie język prasłowiański, z którego wyrósł język polski. W pierwszej części wykładu skupimy się przede wszystkim na systemach samogłoskowym i spółgłoskowym ówczesnego języka polskiego. Słuchacze poznają m.in. charakterystykę głosek, które nie występują już we współczesnej polszczyźnie takich jak jery, samogłoska jać czy sonanty. Druga część wykładu zostanie poświęcona słownictwu doby Mieszka I - dziedzictwu prasłowiańskiemu oraz zapożyczeniom z łaciny i języka czeskiego. Całość wykładu będzie ilustrowana licznymi przykładami rekonstrukcji wyrazów X-XI w. ukazanymi na tle współczesnej polszczyzny. Spróbujemy także zapisać i przeczytać tekst, który mógłby powstać w dobie Mieszka I.

Czym jest zrównoważony rozwój i jak produkcja żywności wpływa na środowisko. Co to są ślady środowiskowe oraz jak sposób odżywiania może sprawić, że będziemy bardziej eko?

Podjęcie decyzji o pokazaniu lub nie obiektu na mapie jest bardzo skomplikowanym procesem decyzyjnym, stanowiącym kluczowy element redakcji map nazywany generalizacją kartograficzną. Doświadczeni kartografowie podejmują decyzje w oparciu o tak liczne warunki i zależności oraz subiektywna wiedzę i doświadczenie, że opisanie tego procesu jest niezwykle trudnym zadaniem. Dzięki zaawansowanym analizom i technologii komputerowej możemy jednak badać i opracowywać algorytmy oparte na sztucznej inteligencji pozwalające na uzyskanie wyników zbliżonych do pracy kartografa. W ramach lekcji opowiemy jak zautomatyzować proces opracowania map z wykorzystaniem elementów sztucznej inteligencji oraz pokażemy jak wyniki uzyskane automatycznie mają się do pracy manualnej kartografa.

W Polsce działa ogromna ilość uczelni wyższych posiadających przedsiębiorczość w nazwie lub oferujących pełną edukację na poziomie wyższym w zakresie przedsiębiorczości. Oferowane są kursy przedsiębiorczości dla studentów różnych niezwiązanych z biznesem kierunków, od szkół teatralnych po medyków. Przedsiębiorczość pojawia się w podstawach programowych polskich liceów i techników. Uczą się przedsiębiorczości także uczniowie zasadniczych szkół zawodowych.

Nie ma natomiast nigdzie mowy o konieczności kształtowania postaw współdziałania i współpracy ani o tym, że są one potrzebne we współczesnej gospodarce. Przedmiot współpraca nie istnieje. Nie ma programów z wzajemności. Nie ma wyższych szkół współpracy i współodpowiedzialności. Nie ma rozwijania umiejętności współdecydowania ani działania na rzecz dobra wspólnego.

Ale jednak ludzie współpracują, choć nie jest to łatwe. Jak wyraził się jeden z pracowników:

"Im więcej ludzie działają razem, tym bardziej widzą, że mogą zrobić dużo więcej. […] Nie uczą nas tego w szkole, na uniwersytecie; cały czas jest tylko o przedsiębiorczości, konkurencji, ale nie ma o współpracy. A potem mówią, że ludzie nie współpracują i że konkurencja jest naturalna. Musimy się wszystkiego uczyć sami."

Na szczęście socjologia nie milczy na ten temat. Dziś o roli współdziałania mówi się coraz więcej. Proponujemy grę Łowisko, która inspiruje do myślenia o tym jak budować wspólnotę współdziałania? Jak pokonywać pułapki czyhające na drodze do sprawnego działania razem?

W grze pozornie chodzi o zarządzanie obszarem połowu ryb, ale Łowisko to interaktywne doświadczenie pokonywania dylematów i pułapek funkcjonowania zespołów, odkrywania kompetencji oraz roli każdego uczestnika organizacji.

Czy zastanawiałeś się kiedyś jakich informacji dostarcza nam ludzki szkielet? W jaki sposób na podstawie zachowanego materiału osteologicznego odtwarzany jest profil biologiczny zmarłego? Jak odczytujemy historie życia, która zapisuje się na kościach każdego z nas? Jeśli chcesz się dowiedzieć jak to robimy to nasze warsztaty są dla Ciebie! W czasie zajęć pokażemy Ci, jakie cechy szkieletu pozwalają na ocenę płci i określenie wieku w chwili śmierci. Zaprezentujemy też, w jaki sposób odtwarzamy przyżyciową wysokość i masę ciała. Dowiesz się także czym są paleopatologie i o czym świadczy ich obecność. W czasie warsztatów, korzystając z materiałów archeologicznych, wspólnie zbudujemy profil biologiczny i odtworzymy historię zapisaną na kośćcu.

Azotan(III) i azotan(V) sodu to substancje dodatkowe powszechnie stosowane w przetwórstwie mięsa. Zgodnie z nomenklaturą zaliczane są do grupy substancji konserwujących. Jednak ich właściwości nie ograniczają się jedynie do działania utrwalającego.

Kiedy powietrze/atmosfera staje się coraz bardziej nam nieprzyjazne należy znaleźć najskuteczniejszą metodę podniesienia jakości tego, czym oddychamy. Naszym sprzymierzeńcem w tych staraniach staje się roślina.

Lekcja z pokazami. Opowiemy jakiej aparatury używamy do obserwacji przyrody i co dzięki niej możemy zobaczyć. Przedstawimy takie zjawiska jak efekt Tyndala i rozpraszanie Rayleigha, czyli odpowiemy na pytanie dlaczego niebo jest niebieskie. Powiemy skąd się biorą i czym są artefakty i pokarzemy jak za pomocą nosa odróżnić cząsteczki będące swoimi lustrzanymi odbiciami. Będziemy prezentować też działanie najprostszego urządzenia optycznego czyli ciemni optycznej.

Sport osób niepełnosprawnych przeszedł w ostatnich 20 latach olbrzymią metamorfozę. Początkowo traktowany był jako forma rehabilitacji lecz z czasem przeistoczył się w sport profesjonalny. Osoby z różnymi rodzajami niepełnosprawności mają możliwość uprawiania niemal wszystkich dyscyplin sportu które są dostępne dla osób pełnosprawnych. Współzawodnictwo w sporcie niepełnosprawnych odbywa się na każdym możliwym poziomie: regionalnym, narodowym oraz paraolimpijskim. Technologia wspomagająca oraz rozwój metod treningowych sprawia, iż poziom współzawodnictwa stale rośnie, a niepełnosprawni sportowcy rywalizują razem z pełnosprawnymi. Aktualnie sportowcy z niepełnosprawnością mogą rywalizować na Igrzyskach Paraolimpijskich w 22 letnich i 6 zimowych dyscyplinach sportu. Od wielu lat Igrzyska Paraolimpijskie odbywają się w tym samym roku i na tych samych obiektach co olimpijskie, ciesząc się wielkim zainteresowaniem kibiców oraz coraz większym mediów.

W przypadku wielu osób niepełnosprawnych sport stał się ich sposobem na życie. Zawodnicy w wielu dyscyplinach mają możliwość uprawiania sportu na poziomie zawodowym na wzór sportowców pełnosprawnych. Sport to również naturalne środowisko integracji osób pełno – i niepełnosprawnych, jest jej bardzo ważnym środkiem. Niepełnosprawni sportowcy oraz ich sukcesy osiągane na zawodach najwyższej rangi, motywują do podejmowania aktywności fizycznej innych niepełnosprawnych. Pokazują im że ciężką pracą oraz wytrwałością w dążeniu do celu można osiągnąć sukces w sporcie, który może mieć realne przełożenie na sukcesy odnoszone w życiu. Dla pełnosprawnych są dowodem na to że ograniczenia istnieją tylko w nas samych!

Zajęcia będą dotyczyły historii introdukcji i ekspansji inwazyjnych gatunków, których obecność w Polsce przyczynia się do zaniku gatunków rodzimych lub szkód gospodarczych. W ramach wykładów zostanie przedstawiona "kariera" nowych przybyszów wprowadzonych przez człowieka. Będzie to dotyczyło skorupiaków dziesięcionogich (raki amerykańskie i kraby), wybranych gatunków owadów (m.in. biedronka azjatycka), ryby (m.in. czebaczek amurski, trawianka, ryby z rodziny babkowatych), gady (m.in. żółw ozdobny).

Poprawna wymowa w języku obcym stanowi często jedną z największych trudności w nauce języka. Rozwiązaniem jest zanurzenie się w języku, kontakt z nim. Jak powiada stare przysłowie: „Trening czyni mistrza”. I w tym przypadku również to się sprawdza. Ćwiczenie wymowy rosyjskiej wcale nie musi być trudne i nudne, co pokażemy Wam na warsztatach. W pierwszej części spotkania dowiecie się, czym są łamańce języka oraz będziecie mieć możliwość obejrzenia lub wysłuchania popularnych łamańców w języku rosyjskim, prezentowanych przez native speakerów i nie tylko. Następnie wspólnie połamiemy sobie języki, ćwicząc tylko z pozoru skomplikowane zdania i wiersze. Zapraszamy też do udziału w konkursie na najszybciej i najpoprawniej wypowiedziany łamacz – przewidziane atrakcyjne nagrody! Gwarantujemy dobrą zabawę i to, że pod koniec warsztatów będziecie mistrzami „łamijęzyków”!

Prowadzący warsztaty to dydaktycy z zamiłowaniem i ogromną pasją do języka rosyjskiego – na co dzień pijają „czaj”, zajadają się „blinami”, nucąc „Kalinkę” lub „Biełyje rozy”, czasem nawet „Kanikuły”. Kolekcjonują „matrioszki”, czytają Czechowa, a ich wymarzonym kierunkiem na urlop jest „Rossija – strana czudies”

Prezentacja na temat suszenia rozpyłowego m.in. charakterystyka metody, zastosowanie w przemyśle spożywczym. Część laboratoryjna – suszenie rozpyłowe miodu i określenie podstawowych właściwości otrzymanego proszku – aktywność wody, sypkość, gęstość nasypowa, wykonanie zdjęć mikroskopowych.

W Szkole Mistrzostwa Językowego proponujemy cykl 3 lekcji poświęconych różnym zagadnieniom związanym z kulturą języka. Każda lekcja trwa 45 minut i jest ilustrowana prezentacją, której towarzyszy interaktywna opowieść (z pytaniami, zagadkami, rozmową itp.). Młodzież otrzymuje podczas lekcji tematyczne rekwizyty i/lub karty pracy.

Zajęcia będą miały charakter seminaryjny. Będą oparte o dyskusję dotyczącą rodzajów napojów /soków spożywanych przez młodzież – uczestników spotkania. Omówione zostaną aspekty żywieniowe: zdolność do nawadniania organizmu, możliwość dostarczenia organizmowi witamin, minerałów czy innych prozdrowotnych składników. Wskazane będą również niekorzystne działania wynikające, m. in., ze zbyt wysokiej wartości energetycznej, zawartości substancji pobudzających. Podjęte również będą zagadnienia dotyczące różnych substancji dodatkowych widniejących na etykiecie.

Warsztaty mają na celu zapoznania uczniów z metodą eye tracking. Metoda ta będzie przez nich wykorzystana do pomiaru, który pokaże na jakie miejsca i jak długo patrzyli na mapę, podczas jej czytania.

Informacje o otaczającym nas świecie mogą być odbierane różnymi zmysłami, a wzrok jest zmysłem, którym odbieramy najwięcej informacji. Informacje te mogą być przekazywane w różnej postaci, np. w postaci znaków stosowanych na mapach. Kartografowie prowadzą wiele badań służących poznaniu, jak użytkownicy map radzą sobie z ich czytaniem, jakie znaki są najsprawniej odczytywane, a jakie barwy lub kroje pisma są preferowane przez odbiorców map. Takie analizy mogą być przeprowadzane z wykorzystaniem najnowszych narzędzi, np. z wykorzystaniem eye-trackera, czyli urządzenia, które umożliwia w sposób bezdotykowy śledzenie ruchu gałki ocznej, dokonując pomiaru miejsca koncentracji wzroku użytkownika czytającego mapę.

Podczas warsztatów zostanie omówiona metoda eye tracking, metoda która wykorzystywana jest w wielu różnych branżach np. w trakcie projektowania stron www czy półek sklepowych. Następnie uczniowie samodzielnie sprawdzą, jak działa eye tracker: dokonają pomiaru swojego wzroku w trakcie czytania mapy. Zebrane dane zostaną zaprezentowane w formie animowanej (pokazującej zmiany miejsc koncentracji wzroku w czasie), jak i statycznej, np. jako tak zwane heatmapy. Uzyskane wyniki zostaną omówione z punktu widzenia (sic!) zasad redakcji czytelnej mapy.

Wolność prasy jest jednym z podstawowych praw człowieka. W Polsce jest ona regulowana ustawą Prawo prasowe, a także samą Konstytucją RP oraz Europejską Konwencją Praw Człowieka. Wolność prasy nie jest jednak prawem absolutnym. Wprowadzono określone ograniczenia celem ochrony takich wartości jak godność człowieka czy prawda. Prawo prasowe przewiduje określone prawa dziennikarzy, pozwalające im na swobodną pracę bez zewnętrznych nacisków. Ustawa przewiduje także obowiązki, których przestrzeganie gwarantuje rzetelność i uczciwość. Ważnym pojęciem na gruncie prawa prasowego jest pojęcie autoryzacji, która jest przedmiotem wielu dyskusji. Dla zapewnienia rzetelności dziennikarskiej wprowadzono instytucję sprostowania prasowego, które służy wyjaśnieniu nieścisłej lub nieprawdziwej informacji zawartej w materiale prasowym. Prawo do sprostowania ma każda osoba, której dotyczy taka informacja – tą osobą może być każdy z nas. Ustawa reguluje tryb, w którym można żądać sprostowania.

Czy zastanawiałeś się kiedyś dlaczego nasze odciski palców są powszechnie wykorzystywaną cechą biometryczną? Co sprawia, że są one tak niepowtarzalne, iż wykorzystuje się je do identyfikowania osób? Odpowiedź na te pytania znajdziesz na naszych zajęciach! Pokażemy Ci w jaki sposób zbiera się odbitki palców i jakie ich cechy wykorzystywane są do identyfikacji. Wyjaśnimy, czym różnią się podstawowe wzory dermatoglificzne, czym są minucje, terminy zewnętrzny i wewnętrzny oraz linia Galtona. W czasie warsztatów w odpowiednim oprogramowaniu komputerowym samodzielnie przeprowadzisz analizę zebranych odbitek i dokonasz identyfikacji.

Na zajęciach poznamy: zakres skali pH, zastosowanie wskaźników kwasowo-zasadowych stosowanych w laboratoriach, dokonamy obserwacji zmian pH podczas rozcieńczania roztworów.

Uczestnicy zapoznają się z pojęciem pH i dowiedzą się co ono oznacza. Samodzielnie przygotują naturalne wskaźniki pH oraz schematy zmiany ich barwy w zależności od pH przy zastosowaniu pH-metru. W kolejnych doświadczeniach, stosując przygotowane wskaźniki, uczestnicy określą pH wybranych produktów obecnych w gospodarstwie domowym.

Część II:

Na zajęciach odpowiemy na pytanie : czy mieszaniny można rozdzielić na składniki? Dowiemy się co to są roztwory, koloidy i zawiesiny i jaka jest przyczyna różnic we właściwościach mieszanin ciekłych oraz jakie są szczególne właściwości koloidów.

Dowiemy się jakie są sposoby rozdzielania mieszanin, jak rozdzielić substancje stałe, ciekłe i gazowe od siebie, jak dobrać metody rozdzielania substancji w zależności od stanu skupienia czy rozpuszczalności. Wyjaśnimy czym są roztwory, koloidy i zawiesiny. Poznamy metody rozdzielania mieszanin jednorodnych: krystalizację, destylację, chromatografię i ekstrakcję oraz mieszanin niejednorodnych: sączenie, dekantację, sedymentację.