warsztaty

Warsztat o tym czym jest “typowo męska praca”. Na podstawie badań nad strażakami, kurierami, kierowcami autobusów i makijażystami zastanowimy się jak tworzy się podział na męskie i kobiece prace i co może go zmieniać. 
Przyjrzymy się jak splatają się społeczne wyobrażenia o płci i o pracy „odpowiedniej” dla mężczyzn, jak płeć przenika sposób myślenia o umiejętnościach, kwalifikacjach i zainteresowaniach, oraz które męskie umiejętności uznaje się za „naturalne”. Jak socjologia może pomóc nam wyjaśnić i zrozumieć te zjawiska?
Podyskutujemy o tym dlaczego kobiety i mężczyźni wykonują inne prace? Gdzie zaczyna się podział na męskie i kobiece zajęcia? Czego wymaga się od mężczyzn w pracy i które wymagania wiążą się z ich płcią. Jakie ma to przełożenie na męskie zdrowie i na możliwości łączenia pracy i życia prywatnego?
Punkt wyjścia stanowić będą wyniki badania jakościowego zrealizowanego w Instytucie Socjologii UW w 2016/2017, w którym badaliśmy mężczyzn i kobiety pracujących w zawodach kierowców autobusów, strażaków, kurierów i makijażystek. Interesowało nas w jaki sposób powstaje, utrzymuje się bądź zmienia podział na „kobiece” i „męskie”. Jakie czynniki sprawiają, że płeć odgrywa rolę a które wpływają na to, że płeć traci na znaczeniu.

Piątek, godzina 17:00. Wyłaczamy komputer, wychodzimy z biura i poddajemy się błogiemu weekenowemu relaksowi. Myślami jesteśmy już na imprezie, w spa, na spcaerze z psem. Wtem...! Telefon od prezesa dzwoni nerwowo: „Mamy kryzys!”

Kryzys rządzi się swoimi prawami i pojawia się zawsze wtedy, kiedy najmniej się go spodziewamy. Jak wyjść z opresji?

Warsztaty poprowadzi Piotr Lignar z Katedry Strategii Akademii Leona Koźmińskiego, ​wieloletni dziennikarz Polskiego Radia i praktyk PR. 

 Co pamiętasz z wczorajszych wiadomości? Na co zwróciłeś uwagę słuchając wypowiedź gościa X podczas wczorajszej debaty medialnej? Czemu zapamiętałeś, że minister miał pomarańczowy krawat, a nie to, że powiedział, iż ceny benzyny znów pójdą w górę? To przykładowe pytania, które - choć w życiu codziennym nie są stawiane, są niezwykle ważne dla każdego z nas.

Świat mediów i telewizji od wewnątrz, czyli pokazanie tego, co niewidzialne. Oglądając debatę telewizyjną, czy też przysłuchując się konferencji prasowej jesteśmy widzami perfekcyjnie przygotowanego spektaklu. Zajmowane miejsce, tło, wysokość krzeseł, liczba osób w studiu, płeć, styl ubioru i kolory, fryzura, długość wypowiedzi, gestykulacja, biżuteria, makijaż, krawat… Nad tymi elementami pracuje sztab partyjnych specjalistów od PRu. Każdy rekwizyt jest na miarę złota, każde zdanie może przesądzić o sukcesie lub klęsce. Co powinniśmy wiedzieć oglądając telewizyjną debatę? Jak słuchać, by usłyszeć prawdę? Na co zwrócić uwagę, by wiedzieć, jaki jest prawdziwy cel dyskutantów? Po jakie środki sięgają politycy by przekonać publiczność? Na te i inne pytania spróbujemy odpowiedzieć, omawiając stosowane przez mówców publicznych sposoby kreowania wizerunku oraz techniki erystyczne. Współcześnie bowiem nie wystarczy mieć racji, trzeba umieć ją zaprezentować. Nad tymi umiejętnościami będą pracować uczestnicy warsztatu. Jak mówić, żeby wygrać, jak słuchać, żeby się nie nabrać, czyli o sposobach przekazu w debacie publicznej.

Zajęcia warsztatowe, na których uczestnicy zapoznają się i poćwiczą zasady atrakcyjnego wystąpienia publicznego. Pod lupę weźmiemy zarówno język niewerbalny (m. in.: postawa, gesty, kontakt wzrokowy), jak i treść wypowiedzi (m. in. struktura, język, formy wyrazu). Zajmiemy się też tematem tremy, wchodzenia w kontakt ze słuchaczami, czy reagowania w momentach zaskoczenia.

W mediach często pojawiają się informacje dotyczące niewłaściwych relacji lekarzy z firmami farmaceutycznymi. Polskie prawo farmaceutyczne ściśle określa, co medykowi wolno, a co nie. Zezwala jednak np. na przyjmowanie prezentów, które swą wartością nie przekroczą 100 PLN i są związane z praktyką medyczną. Jak na taką informację reagują pacjenci? Czy lekarz postępuje słusznie, przyjmując 2 ryzy papieru do drukarki, na którym potem będzie drukował zalecenia dla pacjentów? Dlaczego badania wskazują na ciągły spadek prestiżu lekarza? Czy lekarz ma prawo dokształcać się za pieniądze firmy, skoro edukacji nie sponsoruje mu państwo? Czy ufamy firmom farmaceutycznym? Dlaczego w siłę rosną ruchy antyszczepionkowe? Te i inne pytania zostaną postawione podczas naszego spotkania. Na jedne potrafimy udzielić odpowiedzi, a inne chciałybyśmy przedyskutować.

Tematem pierwszej części warsztatu będzie splecenie z rzeczami w naszym codziennych działaniach interpretowane przez Martina Heideggera jako poręczność; wprowadzenie w wykładnię poręczności skierowane zostanie na wyakcentowanie różnicy między obecnością i znaczeniem rzeczy w różnych modusach  bycia.  Heideggerowski namysł kładzie akcent na źródłowość doświadczenia. Codzienność jako obszar twórczej reprodukcji życia społecznego znajduje się w centrum  refleksji socjologicznej Michela de Certeau. W praktykowaniu miasta przez mieszkańców ujawnia on i eksponuje kłusowniczy potencjał realizujący się w kreatywnym i wybiórczym, (taktycznym) korzystaniu z rozwiązań (strategicznych) wyznaczonych przez widzących miasto „z góry” projektantów przestrzeni – architektów i urbanistów. Ostrze krytyki kieruje on w stronę utopijnego dyskursu nowoczesności, racjonalnego planowania, w którym zdewaloryzowane zostaje ucieleśnione praktykowanie codzienności jako np. chodzenia po mieście i budowania własnych narracji o jego przestrzeni. W drugiej części wykładu wątki teoretyczne poruszone w części pierwszej zostaną zebrane i stanowić będą ramę myślenia o codziennościach alternatywnych, o doświadczeniu życia powszedniego w ekowioskach. Na podstawie badań terenowych przeprowadzonych w ponad dziesięciu tego typu społecznościach postaramy się opowiedzieć o niektórych codziennych praktykach i układach przestrzennych w środowisku, które jest nie tyle utopią, ile raczej heterotopią, której cechą charakterystyczną jest to, że właściwa społeczeństwu głównego nurtu optyka strategii i taktyk, kłusowania, zostaje zniwelowana, a codzienne czynności nabierają znaczenia i funkcji manifestu pewnego światopoglądu.

Część teoretyczna - krótka prezentacja: hydrokoloidy, ich właściwości, funkcje w żywności i ich identyfikacja na etykietach, niezwykłe możliwości zastosowania w kuchni jako element tzw. kuchni molekularnej.

Część praktyczna: badanie właściwości żelujących i pianotwórczych wybranych hydrokoloidów (ocena sensoryczna i fizykochemiczna), wykonanie m.in. kawioru i piany z soku/kawy/herbaty/mleka jako przykłady ciekawostek kulinarnych z wykorzystaniem hydrokoloidów w kuchni.

Celem warsztatów jest zapoznanie uczniów  z zasadami przeprowadzania testów sensorycznych żywności. W pierwszej kolejności uczniowe zostaną poddani testom na daltonizm smakowy, które wskażą czy uczniowie mają predyspozycje do odpowiedniej oceny smaku produktów spożywczych. W trakcie drugiej części uczniowie będą mieli możliwość zastosowania aromatów spożywczych używanych w trakcie produkcji żywności. Zadanie to będzie polegało na dodatku aromatów do produktu i sprawdzenie czy jego smak i zapach są akceptowalne i pożądane przez konsumentów. W trakcie trzeciej części warsztatów uczniowie będą mieli możliwość poddać się testom na rozpoznawanie konkretnych aromatów używanych w przetwórstwie żywności. 

Świat wokół nas jest pełen kolorów. Także ten na talerzu. Ale barwa może mieć różne źródła - wiesz o tym? Czy produkt jest piękny z natury, czy może naturze pomógł człowiek? Przekonaj się, czy produkty, które spożywasz zawierają syntetyczne barwniki. Zapraszamy na warsztaty – dowiesz się, co to są barwniki syntetyczne, kto i dlaczego zezwala na ich stosowanie w żywności, jakie barwniki i w których produktach spożywczych wolno stosować, a w których nie, skąd wzięło się pojęcie barwników grupy Southampton, jak czytać etykiety na opakowaniach wyrobów, czy żywność z barwnikami jest bezpieczna, a poza tym z naszą pomocą sprawdzisz, czy ta piękna barwa na talerzu i w szklance (napoje, wyroby cukiernicze, galaretki, kisiele, budynie…) to natura czy „numer E”!
Część teoretyczna: krótka prezentacja multimedialna: barwniki w żywności, ich właściwości i funkcje, uregulowania prawne, warunki stosowania, nowe dowody naukowe, opinie i ocena EFSA.
Cześć praktyczna: analityczne wykrywanie obecności syntetycznych barwników w produktach, m in. w napojach, wyrobach cukierniczych, galaretkach, deserach itp.; rozdział mieszaniny barwników za pomocą chromatografii bibułowej; analiza informacji zamieszczonych na etykiecie produktów rynkowych – wykaz składników i identyfikacja barwników.

Uczestnicy zostaną zapoznani z czynnikami ryzyka zwiększającymi prawdopodobieństwo choroby nowotworowej – charakterystyką tych czynników oraz konsekwencjami narażenia. Podczas zajęć zostaną przedstawione najnowsze zalecenia Europejskiego Kodeksu Walki z Rakiem dotyczące prewencji chorób nowotworowych. Uczestnicy zajęć otrzymają publikację pt. „12 sposobów na zdrowie” wydaną na podstawie tych zaleceń. Zajęcia będą okazją do skonsultowania nawyków zdrowotnych ze specjalistami zajmującymi się zapobieganiem chorób nowotworowych. W szczególności osoby palące papierosy będą mogły skorzystać na koniec zajęć z badania smokolizerem, urządzeniem badającym ilość tlenku węgla w wydychanym powietrzu. Osoby chcące przestać palić papierosy będą mogły skorzystać z porady specjalisty z Poradni Pomocy Palącym działającej przy Instytucie – Centrum Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie, a także zapisać się na indywidualną wizytę.

Przygotujemy uczniów do udzielania pierwszej pomocy i resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Zapoznamy z zasadami udzielania pierwszej pomocy i zmniejszymy lęk odczuwany w sytuacjach nagłych, w stanach zagrożenia życia.

Jak pracuje serce, co wpływa na jego pracę? Jak można to ocenić i jak dbać aby długo nam służyło.

Słodkawe kwiaty funkii, pieprzne korzenie wiesiołka czy cierpkie owoce jarzębiny - wiele spośród roślin, na które na nie zwracamy uwagi przy codziennym przygotowaniu posiłków, mogłoby nas uchronić przed głodem czy brakiem witamin. Niektóre spośród nich jeszcze 100-200 lat temu były powszechnie użytkowane, inne są i dziś znane i cenione. Podczas spotkania poznamy niektóre z dzikich gatunków roślin jadanych dawniej i dziś w Polsce i krajach ościennych. Zastanowimy się dlaczego warto dbać o ich obecność w ekosystemach. Projekt edukacyjny „Ogrodowe odkrywanie, czyli jak zdobyć wiedzę o przyrodzie i z niej korzystać – ekologiczne spotkania z multimediami w tle w Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu Warszawskiego” jest współfinansowany przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Warszawie.

Prowadząca lekcję festiwalową przygotuje zbiór preparatów pokazowych, które będzie można obejrzeć pod mikroskopem operacyjnym. Ponadto każdy z uczestników może przynieść swój eksponat. Istnieje możliwość uzyskania dokumentacji fotograficznej wybranych preparatów.

Las to miejsce, gdzie żyje obok siebie wiele gatunków roślin i zwierząt. Roślinność układa się w mniej lub bardzie wyróżnione warstwy, a każda z nich zamieszkiwana jest przez określoną grupę zwierząt, roślin i zwierząt, które znajdują tu odpowiednie warunki do życia.

Zdobyte wiadomości i nabyte umiejętności przez uczniów:

• znają pojęcia: las, rodzaje lasu (iglasty, liściasty i mieszany),
• potrafią wymienić poszczególne warstwy roślinności w lesie,
• wymieniają i potrafią określić warstwy lasu (pnie i korony drzew, podrost, podszyt, runo i ściółka leśna),
• rozpoznają charakterystyczne gatunki żyjących tam roślin i zwierząt, potrafią przyporządkować je do poszczególnych warstw,
• rozpoznają drzewa po liściach i owocach,
• potrafią ułożyć łańcuch pokarmowy z organizmów występujących w lesie,
• znają zasady prawidłowego zachowania się w lesie.

Międzynarodowy Instytut Biologii Molekularnej i Komórkowej w Warszawie zaprasza do udziału w kampanii edukacyjnej „Bądź zdrów jak ryba” skierowanej do uczniów szkół podstawowych. Podczas warsztatów dzieci obejrzą film animowano-fabularny przedstawiający działalność Instytutu oraz pracę naukowców. Wykonają również doświadczenia, wspólnie zastanowią się, co łączy człowieka i rybkę oraz poznają ciekawostki dotyczące ryb i ich życia, a w szczególności gatunku danio pręgowany, którego hodowlę prowadzi Instytut. Uczestnicy otrzymają książeczki edukacyjne bogate w fantastyczne przykłady z życia codziennego pozwalające zrozumieć tajniki wiedzy naukowej w dziedzinie biologii.

Celem akcji jest wzbudzenie zainteresowania biologią jako nauką o życiu. Instytut chce także zaprezentować, jak wiele polscy naukowcy potrafią osiągnąć w badaniach, dzięki którym być może już w niedalekiej przyszłości będziemy potrafili skuteczniej leczyć choroby u ludzi, w szczególności te, które dotykają osoby starsze.

Las najlepiej poznaje się… w lesie. Dlatego chodźmy na wspólny spacer! Zabierzemy was na wędrówkę, podczas której postaramy się spojrzeć na to wyjątkowe miejsce z trochę innej perspektywy. Czy dacie się namówić na spacer z głową w chmurach? Czy odważycie się podążać w głąb lasu za dźwiękiem? Las to dużo więcej niż drzewa, a własne obserwacje jego mieszkańców mogą być niesamowitą przygodą. Spróbujemy poczuć go wszystkimi zmysłami. Przyroda ma nam mnóstwo do zaoferowania, w tym również wiele zabawy, jednak w zamian powinniśmy okazać jej szacunek i zapewnić ochronę. Zastanowimy się, co zawdzięczamy lasom, za co możemy je polubić i jak powinniśmy o nie dbać.

Przebieg trasy: Truskaw - Truskawska Droga - Zaborów Leśny - Kręta Droga - Karczmisko - Paśniki - Truskaw.
Długość trasy: 9,5 km. Czas przejścia: ok. 4 godziny.
Trasa wycieczki wiedzie m. in. przez OOŚ Zaborów Leśny i skraj OOŚ Cyganka, ukazując jedne z najciekawszych obszarów leśnych wschodniej części Puszczy Kampinoskiej.

Omawiane zagadnienia:
- czym jest las? - próba odpowiedzi na pytanie,
- rozpoznawanie podstawowych gatunków drzew i krzewów,
- typy lasów rosnących na obszarze Puszczy Kampinoskiej,
- działania ochronne prowadzone w lasach (nasadzenia, przebudowa drzewostanów) - ochrona częściowa,
- znaczenie obszarów ochrony ścisłej,
- zagrożenia lasów KPN (pożary, wiatrołomy, susze, gatunki obce, gradacje owadów),
- łańcuch pokarmowy (przybliżenie pojęć: producent, konsument, destruent, piramida pokarmowa),
- piętra roślinności w lesie i ich mieszkańcy,
- rola lasów w gospodarce i życiu człowieka,
- pozaprodukcyjne funkcje lasu.

Instytut Parazytologii PAN zaprasza dzieci klas 3-5 na zajęcia pt.: „Jakie to proste, czyli wszystko co powinieneś wiedzieć o swojej komórce”. Tematyka zajęć rozszerzy wiedzę dzieci z dziedzin takich jak: biochemia, biologia molekularna, biotechnologia i mikrobiologia. Warsztaty biologiczne pozwolą dzieciom poznać tajemnice budowy i organizacji pojedynczej komórki. Dzieci poznają mini fabryki, które kryją się w ich wnętrzu i procesy w nich zachodzące oraz zbudują kolorowy model DNA. Rozwikłają także zagadkę kodu genetycznego i wyprodukują razem białko. Wykonując samodzielnie preparat, będą mogły zobaczyć pod mikroskopem swoje komórki nabłonkowe i podejrzeć ich DNA. Zobaczą również świecące komórki bakterii i własnoręcznie zastosują techniki wykorzystywane na codzień w laboratoriach.

Jabłoń udomowiono około 10 tysięcy lat temu. W procesie udomawiania człowiek wytworzył liczne odmiany uprawne,któych liczbę określa się obecnie na ponad 10 tysięcy. Na terenie Polski drzewa owocowe w tym jabłonie uprawiano już w czasach pierwszych Piastów. Potem wraz z zakonnikami na teren Polski przybyły szlachetne odmiany jabłoni. Jedną z najstarszych uprawianych w Polsce odmian jabłoni jest ‘Aporta’. Mamy również swój wkład w hodowlę odmian jabłoni - ‘Kosztela’, ‘Ksawerówka’, ‘Pepinka Litewska’. W sadzie PAN Ogrodu Botanicznego zgromadzono 428 starych odmian jabłoni. Będą one ilustrowały opowieść o historii udomowienia i wykorzystywania tego gatunku przez człowieka. Dawne odmiany mają szczególną wartość jako źródło genów do wytwarzania nowych odmian, mają również ogromne znaczenie kulturowe. Poprzez przykład jabłoni chcemy zwrócić uwagę na proces postępującej erozji genetycznej i utratę różnorodności biologicznej. Coraz częściej do łask powracają stare odmiany drzew owocowych. Ogrodnicy poszukują starych odmian jabłoni i innych drzew, z ogrodów swoich dziadków. Skąd ten sentyment do owoców zapamiętanych z dzieciństwa? Dlaczego stare odmiany drzew owocowych są dziś nadal cenione? Ratuje się i kontynuuje uprawę starych drzew, które tu i ówdzie się zachowały. Ty również możesz przyczynić się do ochrony różnorodności biologicznej poprzez uprawę starych odmian jabłoni. Podzielimy się z Tobą sekretami  uprawy starych drzew owocowych!

W programie:

Historia udomowienia jabłoni 

"A jeśli chcesz jabłecznik zrobić". Przechowywanie, przetwórstwo i użycie kulinarne jabłek w dokumentacji historycznej.

Prezentacja starych odmian. Warsztaty z rozpoznawania odmian, szczepienia i pielęgnacji 

Mało kto zna te pierwotne, stare historycznie rośliny, które żyły przed dinozaurami, które przetrwały wszystkie kataklizmy, są z nami do dziś. 

Poznamy ich strategie życiowe, budowę ciała i same mszaki, choć tylko 10 gatunków, ale jakże ważnych w każdym lesie.

warsztaty mikroskopowe, obserwacje i oznaczenia organizmów 

Uczestnikom zostaną przedstawione kaskady troficzne oraz relacja drapieżca-ofiara na przykładzie wilka i jelenia.

Podczas dyskusji obalimy najpowszechniejsze mity na temat wilków i jeleni oraz przeprowadzimy warsztaty sprawdzające nabycie praktycznej wiedzy niezbędnej do rozpoznawania obecności tych zwierząt w terenie.

Uczestnicy poznają świat bakterii, drożdży i pleśni, dzięki którym otrzymujemy fermentowaną żywność (m.in. sery, jogurty, ogórki kiszone, kapustę kiszoną). Będą mogli samodzielnie wykonać preparat mikroskopowy lub obejrzeć pod mikroskopem gotowe preparaty, przedstawiające bakterie, które wywołują zatrucia pokarmowe, m.in. Salmonella sp., Staphylococcus sp.

W parazytologii stosuje się wiele metod w celu identyfikacji i prawidłowego oznaczania pasożytów. Wykonywanie preparatów stałych z pasożytów jest odmienne dla nicieni i tasiemców. Aby dokładnie określić gatunek tasiemca stosuje się odpowiednie barwienie, które ma na celu uwidocznienie charakterystycznej budowy wewnętrznej pasożyta i tym samym poprawne określenie przynależności gatunkowej. Przed barwieniem preparatu należy go najpierw odpowiednio przygotować, aby preparat był dobrze rozpłaszczony i odpowiedniej grubości. Identyfikacji dokonuje się przy użyciu specjalnych kluczy do oznaczania helmintów. Samo oznaczenie może być skomplikowane ale daje wielką satysfakcję osobie wykonującej preparaty. Na zajęciach będzie można zobaczyć również wiele gotowych preparatów parazytologicznych.