Uniwersytet Warszawski

Podczas tego fascynującego wykładu odkryjemy tajemnicę tzw. "swing states", czyli stanów wahających się, które stanowią klucz do Białego Domu. Zastanawialiście się kiedykolwiek, dlaczego niektóre stany w USA są tak ważne w wyborach prezydenckich? Dlaczego ich mieszkańcy mają tak wielki wpływ na wybór lidera jednego z najsilniejszych krajów świata? Podczas naszej wspólnej podróży zgłębimy tajemnice systemu wyborczego USA, który różni się znacznie od większości systemów na świecie. Porozmawiamy o tym, jak małe różnice w poparciu mogą prowadzić do dramatycznych zmian na scenie politycznej USA, a także dlaczego system ten powstał i jak wpływa na kształt amerykańskiej polityki. Wyjaśnimy także rolę Kolegium Elektorów - tajemniczej instytucji, której członkowie formalnie wybierają prezydenta i wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych. Wiedza ta pomoże nam zrozumieć, dlaczego głosy mieszkańców "swing states" mają tak duże znaczenie. Zapraszamy na wykład, który przeznaczony jest dla każdego, kto chce zrozumieć, jak działa jedna z najważniejszych demokracji na świecie. Niezależnie od tego, czy jesteś studentem, nauczycielem, politologiem, czy po prostu zainteresowanym obywatelem, ten wykład dostarczy Ci cennych informacji i rozjaśni wiele zagadnień związanych z wyborami prezydenckimi w USA. Przyjdź, by zrozumieć mechanizmy decydujące o wyborze prezydenta USA i odkryj, jak głos jednego człowieka może zaważyć na losach całego kraju. Będzie to wyjątkowa okazja do pogłębienia swojej wiedzy i zrozumienia procesów politycznych, które wpływają na naszą codzienną rzeczywistość.

Słuchacze wykładu poznają możliwości wykorzystania narzędzi z zakresu Systemów Informacji Geograficznej (GIS) w wyszukiwaniu, analizie i wizualizacji informacji przestrzennej w nawiązaniu do dorobku Pawła Edmunda Strzeleckiego, podróżnika, badacza i odkrywcy, zasłużonego przede wszystkim w badaniu i odkrywaniu Australii. Zostaną zaprezentowanie miejsca nazwane jego imieniem, występujące w różnych atlasach oraz na ogólnodostępnych mapach cyfrowych. Uczestnicy wykładu zostaną zabrani w wirtualną podróż poprzez  tzw. mapą narracyjną (Story Map), interaktywną mapą pokazującą miejsca pobytu Pawła Edmunda Strzeleckiego i jego dokonania.

Aktorzy tradycyjnych japońskich sztuk widowiskowych znają doskonale powiedzenie: „Sztuka polega na kradzieży” (Gei to iu no wa nusumu mono da). „Kradzież” oznacza w tym wypadku naśladowanie sztuki mistrza, która w ramach szkół, bądź rodów, przekazywana jest z pokolenia na pokolenie, z mistrza na ucznia. Zarówno adepci teatru nō, jak i aktorzy powstałych później teatrów kabuki i lalkowego teatru bunraku, często wspominają swoich mistrzów i ich sposób uczenia. Główne zalecenie każdego mistrza brzmiało, by uważnie obserwowali scenę, zapamiętywali, co widzą i czują, aby później potrafili odtworzyć to sami. Jako że w tradycyjnym japońskim teatrze ważną rolę pełni muzyka, śpiew i taniec, od dyscypliny ucznia zależy, jak szybko nauczy się tekstów sztuk napisanych archaicznym językiem japońskim. Od jego talentu, ale przede wszystkim od umiejętności naśladowania zależy, czy potrafi odtworzyć na scenie skomplikowane wzory ruchów kata. Są one rodzajem złożonych układów tanecznych i stanowią podstawę ruchu scenicznego w każdym z trzech wymienionych teatrów.

Najstarszy z nich, teatr nō, rozwinął się w czasach średniowiecznych dzięki mecenatowi wysoko urodzonych samurajów. Główny aktor pojawiający się na scenie nō nosi na twarzy maskę, w której odgrywa role mężczyzn, kobiet, bogów, demonów, zwierząt. W kabuki, który jest teatrem gwiazdorskim, stawiającym na niesamowite efekty sceniczne, aktorzy, ubrani w przebogate kostiumy, przyciągają spojrzenie imponującymi męskimi pozami. Ale też wielką sławę zdobywają aktorzy kabuki odtwarzający role kobiet – onnagata. W ich emploi, odznaczającym się delikatnymi, kobiecymi gestami, odnajdywana jest kwintesencja kobiecości. I wreszcie lalkowy teatr bunraku – uwaga skupiona jest w nim na lalkach o wielkości około dwóch trzecich wzrostu dorosłego człowieka i poruszanych perfekcyjnie przez trzech animatorów. Ich największym zadaniem jest ożywienie lalki, sprawienie, by widz ujrzał w niej człowieka. Głosu udziela lalkom kantor, który z towarzyszeniem muzyki shamisenu opowiada całą historię.

Podczas prelekcji, ilustrowanej zdjęciami i filmami, opowiemy krótko o historii tych trzech uznanych japońskich teatrów, wpisanych przez UNESCO na listę światowego dziedzictwa. Skupimy się przy tym na najstarszym z nich, teatrze nō, by przedstawić tajniki uczenia się ruchu i śpiewu. Prelekcji towarzyszył będzie pokaz wybranych kata i fragmentu jednej ze sztuk nō w wykonaniu polskiej grupy aktorów-amatorów teatru nō Ryokurankai.

Zapraszam na wycieczkę po krainie liczb naturalnych! Cel to zdobycie jak najwyższego szczytu, czyli nazwanie jak największej liczby. Nazwa musi być precyzyjna - musi istnieć dokładnie jedna liczba pasująca do danego opisu. Co nie znaczy, że musimy być w stanie wypisać jej wszystkie cyfry... Zaczniemy od prostych notacji w stylu potęgowania, ale szybko spojrzymy na problem bardziej abstrakcyjnie. I tu przyjdą nam z pomocą formalne modele obliczeń (jak np. maszyny Turinga). Na koniec wycieczki zahaczymy jeszcze o definiowalność w logice. Spacer zakończymy patrząc z satysfakcją na panoramę odwiedzonej krainy.

Na początku był mrok i głucha cisza. Gdy rozbłysło wreszcie światło, wykreśliło przestrzeń. W przestrzeni mógł rozlec się dźwięk. Dźwiękiem zawiadywali bogowie; zawiadywali słowem i czynem, zawiadywali przestrzenią i światłem, wolnością stwarzania i porządkiem stworzenia. Słowo zadzierzgnęło więź między bogami a ludźmi. Słowo budowało ład, wyrażało cel, gwarantowało skutki.

Taka fundamentalna rola języka ujawnia nam się w najstarszych zachowanych zabytkach literatury indoaryjskiej – Wedach, czyli zbiorach hymnów o charakterze liturgicznym, towarzyszących składanym w ogień obiatom. Słowo było w rytuale wedyjskim nieodzowne – inicjowało ofiarę, przywoływało bogów, wskazywało i nazywało elementy składowe ofiary, działało. Słowo prawidłowo wyartykułowane w prawidłowym miejscu i czasie, w prawidłowej formie. Zebrane z czasem zestawy prawideł dotyczących wyznaczania miejsca i czasu wznoszenia ołtarza ogniowego, rozniecania ognia, porządku składania obiat oraz formy i porządku operowania przy tym słowem stworzyły podwaliny sześciu tzw. nauk pomocniczych Wed. Poza procedurą rytualną i nauką o ciałach niebieskich, aż cztery z nich dotyczyły wprost operowania językiem, były to: wymowa, prozodia, etymologia i gramatyka.

Na gruncie nauk o języku rozwinęły się w świecie indoaryjskim również inne nauki. Nawet gdy zakresem swych zainteresowań nie obejmowały wprost języka (choćby medycyna), często inspirowały się dyscyplinami językoznawczymi, jeśli chodzi o terminologię czy metodę analizy naukowej. Dodatkowo, wspólna formacja edukacyjna, oparta o naukę gramatyki i leksyki sanskryckiej, owocowała wspólnotą języka naukowego, ujawniającą się w różnych dziedzinach. Przyjrzymy się zatem najwcześniejszym dyscyplinom językoznawczym w dawnych Indiach, skupiając uwagę na tych ich cechach i elementach, które pozostawiły po sobie ślad nie tylko w nauce indyjskiej, ale i światowej.

Dyskusja panelowa z udziałem historyków poświęcona stosunkom polsko-żydowskim w I połowie XX wieku

Na spotkaniu opowiemy o naszym niedawnym (luty 2023) wyjeździe badawczym do Kabulu. Stolica Afganistanu pod rządami talibów ma dziś dwie twarze: jedną mało przyjazną, podejrzliwą, niedostępną i zdystansowaną oraz drugą zupełnie zwyczajną, codzienną, otwartą i gościnną. Pokażemy, jak w przestrzeni miejskiej Kabulu pamięć i codzienność spotykają się ze sobą niekiedy w sposób przewidywalny, taki jak walka na symbole na miejskich murach, a innym razem w sposób zupełnie nieoczekiwany, na przykład w poradzieckich dzielnicach mieszkaniowych.

Spotkanie w ramach projektu H2020: DisTerrMem (www.disterrmem.eu).

Wykład przybliży niełatwą i nieoczywistą drogę Jane Addams - działaczki społecznej w Ameryce XIX/XX w. Od ambicji i ideałów panny z dobrego domu, przez streetworking i oczyszczanie miasta Chicago, ku zarzutom zdrady narodowej, do otrzymania Pokojowej Nagrody Nobla. W drugiej części spotkania wspólnie porozmawiamy o sile edukacyjnej społeczników.

Współczesny świat postkolonialny jest obszarem, w którym technologie diametralnie zmieniają wszystkie sfery życia, w tym muzykę i szeroko pojętą sztukę. Wykład przedstawi dynamikę i charakter tych zmian na przykładzie stylistyk muzycznych, rozwijających się przy użyciu elektrycznych i elektronicznych narzędzi do wykonywania muzyki, dzielenia się nią i słuchania jej. Zmiany te dotyczą wielkich miast w postkoloniach, ale również wsi, gdzie łączą się one z lokalnymi estetykami na nieoczekiwane sposoby.

Historia tych zmian łączy się z wprowadzaniem obiektów technologicznych, ale również z mobilnością ludzi i ich oddolną zdolnością do przetwarzania dostępnych technologii na swój własny sposób. Jednocześnie rozwój muzyki elektrycznej i elektronicznej w postkoloniach wpisuje się w dłuższy proces zaprowadzania i utrwalania europejskich rządów poprzez wprowadzanie różnego typu technologii. Wykład prześledzi adaptację studiów nagraniowych, keyboardów i wirtualnych instrumentów do lokalnych warunków i estetyk w oparciu o twórczość muzyczną z Afryki Środkowej i Wschodniej. Główną osią wykładu będą zmiany w wykonywaniu i aranżowaniu rytmów, a także połączenia nowych form śpiewu. Istotną rolę odgrywają tutaj innowacyjne użycia takich aplikacji jak Auto-Tune czy Fruity Loops Studio.

Elektroniczne brzmienia w Afryce Wschodniej i Środkowej są niezwykle popularne, mimo że lokalni słuchacze w niewielkim stopniu uczestniczą w zdominowanym przez globalny zachód rynku muzyki pop. Skąd więc biorą inspiracje, wzorce i sample? Czy można mówić o afrykańskiej lokalnej muzyce nasyconej elektroniką jako o tradycji, czy bardziej o muzyce przyszłości, którą słabo rozpoznajemy z perspektywy europejskiej? Opowieść o tym będzie wzbogacona prezentacją nagrań współczesnych i historyczną artystów z omawianych regionów.

Pismo chińskie jest jednym z najbardziej skomplikowanych systemów pisma użytkowanych w tej chwili na ziemskim globie. Specjalista od pisma chińskiego, członek zespołów badawczych zajmujących się manuskryptami (Siglum) i pismami świata (Sign and Symbol) opowie o tradycjach chińskich związanych z badaniem jednego z najistotniejszych elementów chińskiej kultury - chińskiego pisma semantofonetycznego.

Własna perspektywa chińska na pismo jest nieco odmienna od współczesnego punktu widzenia, ale w badaniach nad wielaspektowym zrozumieniem pisma jako fenomenu kulturowego nie może zabraknąć emicznej - czyli lokalnie chińskiej perspektywy. Chińskie 文字学   bada znaki chińskie od 2000 lat, od Xu Shena do najnowszych naukowych analiz chińskich uczonych współczesnych. Jak widzimy pismo chińskie i jak je reprezentujemy na zachodzie, a jak widzą je Chińczycy - to wszystko będą podstawowe tematy wykładu, przy okazji zapoznamy się ze zmianami w chińskim piśmie, reformami pisma które się udały i nie udały, a także spojrzeniem na Żółtej rzeki na ciągle obecne we wszelkich kulturach dążenia do reformy ortografii w celu modernizacji pisma.

Perspektywa chińska zostanie również zderzona z punktem widzenia zachodnich badaczy wczoraj i dziś, szczególnie współczesnej nauki grafolingwistyki, która pod wieloma różnymi kątami analizuje pismo samo w sobie, oraz w porównaniu do innych systemów znaków.  Wykład będzie bogato opatrzony przykładami - co na pewno wspomoże estetyczne wrażenia. Dla chętnych planowane są dygresje na temat magicznej roli pisma.

This presentation is about the learning process of Afro-Brazilian capoeira from an anthropological perspective. Despite being a global phenomenon practiced in more than one hundred countries, the transmission of knowledge in capoeira depends on the teacher-student relationship. In this sense, teachings privilege deception, not only as a body technique but also as a spiritual and mystic discovery. The presentation describes how practitioners learn the fundamentals of deception in a capoeira style called Angola, which, according to its leaders, stands as the most traditional and the closest to its African origins. It also argues that lessons go beyond the classroom, and capoeira leaders, called mestres, strive to educate students in the cosmological principles of the Angola style, which include the presence of different entities like the dead mestres, and African ancestors. Finally, the article argues that learning deception in capoeira, in essence, is about embodying a way of life in a holistic manner.

Aseksualność długo była w kulturze popularnej niewidoczna, a kiedy już się pojawiała, postaci aseksualne bywały sprowadzane do robotów, kosmitów, lub innych „nieludzkich” dziwaków. Ta sytuacja zmienia się wraz z rosnącą widocznością aseksualności i wiedzy na jej temat. W czasie wykładu przyjrzymy się różnym wcieleniom aseksualności w amerykańskiej popkulturze oraz zastanowimy się nad tym, jak rasa i płeć wpływają na konstrukcję aseksualnych postaci. Porozmawiamy między innymi o serialach "BoJack Horseman" i "Teoria wielkiego podrywu", powieściach dla młodzieży oraz literaturze science fiction.

Uczysz się ciężko do klasówek, a mimo to nie dostajesz piątek? Pracujesz wiele godzin nad projektem, a on okazuje się niewypałem? Być może nie do końca wiesz jak odpowiednio zorganizować materiał, na jakich elementach skupić się najbardziej chcąc je jak najefektywniej opanować lub rozdysponować czas na poszczególne etapy działania…Twój mózg czeka aby zadziwić Cię swoim niewykorzystanym potencjałem. Dzięki kilku łatwym zadaniom dowiesz się, jak dzięki odpowiednio wykorzystywanym funkcjom wykonawczym masz szansę wznieść się na wyżyny Twoich możliwości. Jako swój najlepszy menedżer będziesz efektywnie zarządzał czasem, może grupą kolegów, z którą współpracujesz i materiałem do opracowania, osiągając założony cel.

Seminarium będzie dawać możliwość dowiedzenia się czym są funkcje wykonawcze, jakie problemy napotyka się w pracy z nimi w praktyce neuropsychologicznej u dzieci i młodzieży w zaburzeniach ze spektrum autyzmu czy zespole nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD). W dalszej kolejności postaram się zachęcić do samodzielnego odkrycia w praktyce własnych możliwości w zakresie jak najpełniejszego wykorzystywania funkcji wykonawczych w codziennym życiu, i w szkole i nie tylko, podczas czytania, pisania, nauki matematyki, czy organizacji poszczególnych etapów projektu w klasie i poza nią.

W dobie kryzysu klimatycznego coraz lepiej zdajemy sobie sprawę z tego, że potrzebujemy alternatyw dla modelu nieustannego wzrostu. Musimy przezwyciężyć utarte sposoby myślenia o rozwoju jako procesie uprzemysłowienia i modernizacji na wzór zachodni.  Wiemy, że rozwój powinien być zrównoważony i sprawiedliwy. Ale co to znaczy? Na całym świecie szereg intelektualistów_ek i ruchów społecznych formułuje różne odpowiedzi na to pytanie. Spróbujemy przyjrzeć się tym odpowiedziom.

Spotkanie jest organizowane w ramach projektu "Idee postępu i rozwoju w kontekście kryzysu klimatycznego w filozofii peryferyjnej w XXI wieku", Narodowe Centrum Nauki, nr projektu 2021/43/B/HS1/03354.

Podczas spotkania uczestnicy będą mieli okazję poznać tajniki przetwarzania języka obcego w mózgu za pomocą technik okulograficznych. Omówimy podstawy pomiaru źrenic oraz to, o czym one świadczą. Na co oprócz światła reagują nasze źrenice? Czy mogą nas informować o tym, co myślimy, jak rozumiemy mowę, jak się uczymy i pracujemy? Przedstawimy przykład badania, w którym wielkość źrenicy pomaga nam sprawdzić jak trudne jest wykonanie tłumaczenia ustnego w zależności od doświadczenia tłumacza oraz akcentu mówcy. Uczestnicy będą mogli się zapoznać z procedurą badania i sprzętem okulograficznym oraz zobaczyć w praktyce jak przeprowadza się takie badanie. Zastanowimy się też wspólnie, co jeszcze można sprawdzić przedstawioną techniką. W ramach uczestnictwa zapraszamy do laboratorium Pracowni Neurolingwistycznej Instytutu Lingwistyki Stosowanej UW.

Kair należy do jednych z mega miast w krajach rozwijających się na kontynencie afrykańskim. Jest miastem o bardzo długiej historii i ciekawych uwarunkowaniach kulturowych. Jest także miastem, które stara się odbudować ruch turystyczny po pandemii COVID-19 oraz inwestuje w infrastrukturę muzealną. Jest to także stolica Egiptu oraz miasto, które wytwarza prawie 50% PKB swojego kraju. Na wykładzie zostanie przedstawiona historia miasta, uwarunkowania przyrodnicze i ekonomiczne, a także jego problemy urbanizacyjne Kairu. Należą do nich problemy związane z zachowaniem ładu przestrzennego miasta, problemy komunikacyjne, a także ograniczone możliwości związane ze składowaniem odpadów na odpowiednio zabezpieczonych śmietniskach. Dodatkowo zostanie wskazana typologia slumsów w Kairze, w tym także slumsy w historycznej części Kairu. Na wykładzie pojawią się także propozycje rozwiązań związanych z rosnącą presją migracyjną.

Mózg jest głównodowodzącym w procesie zdobywania wiedzy i przyswajania informacji. Kiedy się uczymy: 1) tworzymy nowe neurony lub 2) budujemy nowe połączenia między istniejącymi neuronami albo też 3) wzmacniamy istniejące już połączenia międzyneuronalne. Jeśli mózg funkcjonuje prawidłowo, synapsy (czyli miejsca, w których następuje komunikacja między neuronami) przenoszą informacje w układzie nerwowym a aksony i dendryty (czyli wypustki komórek) przewodzą impulsy nerwowe, wówczas możliwy jest proces przyswajania wiedzy. Nauka języka obcego jest zjawiskiem zależnym od wielu procesów, w tym psychologicznych i psycholingwistycznych, czyli między innymi od emocji. Z tego powodu przyswajanie wiedzy w emocjonalnie niesprzyjających uczącemu się okolicznościach może szybko zmienić się z intelektualnej przygody i przyjemności w źródło stresu. Stres wywołany np. mówieniem w języku obcym jest jak najbardziej realny. Stres stanowi zaporę dla bodźców językowych i zapobiega pełnemu przetworzeniu ich przez mózg. Efektem tego są słaba koncentracja, niewykorzystanie naszego potencjału pamięciowego i brak postępu w kształceniu kompetencji językowych. Czy można temu przeciwdziałać? W czasie wykładu interaktywnego odpowiemy sobie na pytanie jakie procesy zachodzące w „zestresowanym” mózgu hamują naukę języka obcego, czym jest nauczanie „przyjazne mózgowi” i w jaki sposób można przeciwdziałać negatywnemu wpływowi stresu na mózg, a tym samym na naukę języka obcego oraz dlaczego mózg nie zawsze jest naszym sprzymierzeńcem w nauce języka obcego.

Spektroskopia magnetycznego rezonansu jądrowego (MRJ) bada oddziaływania spinów jądrowych z polem magnetycznym. Obserwacja takich oddziaływań wymaga
zastosowania niezwykle silnych i jednorodnych pól magnetycznych oraz zastosowaniu zaawansowanej inżynierii układów działających na częstościach radiowych. Mimo szczególnie wysokich wymagań stawianych w eksperymentach MRJ znajduje szereg zastosowań ze względu na to, że dostarcza ważnych informacji dla fizyków i chemików jak np. informacji o
strukturze i dynamice cząsteczek, rodzaju produktów uzyskanych w syntezie chemicznej, trójwymiarowej strukturze narządów wewnętrznych do celów diagnostyki medycznej, właściwościach nowych materiałów oraz danych potrzebnych w projektowaniu układów w których praktycznie stosowana jest informatyka kwantowa.

Warsztaty mają na celu zapoznania uczniów z metodą eye tracking. Metoda ta będzie przez nich wykorzystana do pomiaru, który pokaże na jakie miejsca i jak długo patrzyli na mapę, podczas jej czytania. Informacje o otaczającym nas świecie mogą być odbierane różnymi zmysłami, a wzrok jest zmysłem, którym odbieramy najwięcej informacji. Informacje te mogą być przekazywane w różnej postaci, np. w postaci znaków stosowanych na mapach. Kartografowie prowadzą wiele badań służących poznaniu, jak użytkownicy map radzą sobie z ich czytaniem, jakie znaki są najsprawniej odczytywane, a jakie barwy lub kroje pisma są preferowane przez odbiorców map. Takie analizy mogą być przeprowadzane z wykorzystaniem najnowszych narzędzi, np. z wykorzystaniem eye-trackera, czyli urządzenia, które umożliwia w sposób bezdotykowy śledzenie ruchu gałki ocznej, dokonując pomiaru miejsca koncentracji wzroku użytkownika czytającego mapę. 

Wszyscy, którzy uczyli się kiedykolwiek języka obcego przyznają, że bardzo ważną – jeśli nie najważniejszą – umiejętnością jest znajomość słownictwa. To ono pozwalają przekazać to, co chcemy powiedzieć, i choć nie można pominąć znaczenia innych elementów wiedzy językowej (gramatyki czy wymowy), to bez wyrazów nie ma komunikacji. To dlatego naukę języka obcego zaczynamy najczęściej od zakupu słownika.

Jednak większość z nas nie zdaje sobie sprawy z ilościowych aspektów znajomości słownictwa języka obcego. A przecież mierząc się z nowym zadaniem warto zdawać sobie sprawę z jego rozmiaru. Celem tego spotkania jest przedstawienie faktów, które zdemistyfikują wyzwanie, przed którym staje każdy z nas rozpoczynając naukę. Podczas wykładu uczestnicy poznają odpowiedzi na następujące pytania:

1. Ile wyrazów jest w języku polskim i angielskim?
2. Ile wyrazów w języku polskim znają uczestnicy wykładu?
3. Ile wyrazów zna przeciętny użytkownik języka angielskiego?
4. Ile wyrazów trzeba znać w języku angielskim, aby swobodnie rozmawiać, czytać i pisać w tym języku?.
5. W jaki sposób mierzy się te wartości?

Spotkanie będzie miało charakter wykładu z elementami warsztatu. Uczestnicy będą zachęcani do uczestnictwa we wspólnym poszukiwaniu odpowiedzi na wymienione powyżej pytania.

W ramach spotkania uczniowie poznają wybrane, pospolite gatunki roślin rosnących na terenie miasta. Nauczą się je rozpoznawać i rozróżniać. Poznają niektóre ich właściwości i wartości użytkowe, a z niektórych z nich będą mogli przygotować dziką potrawę. Spacer na terenie kampusu UW i w najbliższej okolicy.

W dzisiejszych czasach gry wideo są wydawane w kilkunastu, a niekiedy nawet kilkudziesięciu różnych wersjach językowych na całym świecie. Nie zawsze jednak gracze są usatysfakcjonowani grą w rodzimej wersji językowej. Wielokrotnie na forach internetowych krytykują oni wydawców za błędy w grach wydawanych po polsku. Najczęściej wymienianymi usterkami są nienaturalna intonacja aktorów udzielających głosów pojawiającym się w grach postaciom, nadgorliwość w przekładaniu nazw własnych, czy nieścisłości gramatyczne lub ortograficzne negatywnie wpływające na odbiór gry. Błędy pojawiające się w polskich wersjach gier przetłumaczonych z innych języków nie zawsze muszą jednak wynikać z nieuwagi tłumaczy. Czasem mogą być one spowodowane strategiami podejmowanymi przez producentów, organizacją procesu tworzenia nowych wersji językowych gry, czy strukturą samych gier. Na spotkaniu przedstawione zostaną najczęściej wskazywane przez odbiorców błędy tego rodzaju oraz możliwe powody ich pojawiania się. Towarzyszyć im będą przykłady pochodzące z gier reprezentujących różne gatunki oraz wydanych zarówno w ostatnich latach, jak i w początkach dystrybucji gier w Polsce.

Każdy człowiek jest twórczy. To prawda tak powszechnie znana, że właściwie banalna. Dlaczego więc dzieci są bardziej twórcze, niż dorośli? Czemu, skoro w czasie dojrzewania nabywamy wiedzę, na ogół nie stajemy się jeszcze bardziej twórczy?

I szerzej – czym jest codzienna twórczość? Skąd się bierze i jak ją można pojmować? Może jakoś można ją rozwijać? Człowiek współczesny przeznacza dużą część swojego czasu i energii na pracę, a jednak zbyt często praca staje się coraz bardziej powtarzalna i wyjałowiona z inwencji. Organizacje zatrudniające są stałym elementem życia codziennego w krajach rozwiniętych i rozwijających się, lecz czy naprawdę są twórcze? Co by było, gdybyśmy lepiej wykorzystywali naszą twórczość w organizacjach? Nie odpowiem na te pytania, ale postaram się przekazać Wam impuls do samodzielnych odpowiedzi.

Mózg jest głównodowodzącym w procesie zdobywania wiedzy i przyswajania informacji. Kiedy się uczymy: 1) tworzymy nowe neurony lub 2) budujemy nowe połączenia między istniejącymi neuronami albo też 3) wzmacniamy istniejące już połączenia międzyneuronalne. Jeśli mózg funkcjonuje prawidłowo, synapsy (czyli miejsca, w których następuje komunikacja między neuronami) przenoszą informacje w układzie nerwowym a aksony i dendryty (czyli wypustki komórek) przewodzą impulsy nerwowe, wówczas możliwy jest proces przyswajania wiedzy. Nauka języka obcego jest zjawiskiem zależnym od wielu procesów, w tym psychologicznych i psycholingwistycznych, czyli między innymi od emocji. Z tego powodu przyswajanie wiedzy w emocjonalnie niesprzyjających uczącemu się okolicznościach może szybko zmienić się z intelektualnej przygody i przyjemności w źródło stresu. Stres wywołany np. mówieniem w języku obcym jest jak najbardziej realny. Stres stanowi zaporę dla bodźców językowych i zapobiega pełnemu przetworzeniu ich przez mózg. Efektem tego są słaba koncentracja, niewykorzystanie naszego potencjału pamięciowego i brak postępu w kształceniu kompetencji językowych. Czy można temu przeciwdziałać? W czasie wykładu interaktywnego odpowiemy sobie na pytanie jakie procesy zachodzące w „zestresowanym” mózgu hamują naukę języka obcego, czym jest nauczanie „przyjazne mózgowi” i w jaki sposób można przeciwdziałać negatywnemu wpływowi stresu na mózg, a tym samym na naukę języka obcego oraz dlaczego mózg nie zawsze jest naszym sprzymierzeńcem w nauce języka obcego.