Uniwersytet Warszawski

W dzisiejszych czasach gry wideo są wydawane w kilkunastu, a niekiedy nawet kilkudziesięciu różnych wersjach językowych na całym świecie. Nie zawsze jednak gracze są usatysfakcjonowani grą w rodzimej wersji językowej. Wielokrotnie na forach internetowych krytykują oni wydawców za błędy w grach wydawanych po polsku. Najczęściej wymienianymi usterkami są nienaturalna intonacja aktorów udzielających głosów pojawiającym się w grach postaciom, nadgorliwość w przekładaniu nazw własnych, czy nieścisłości gramatyczne lub ortograficzne negatywnie wpływające na odbiór gry. Błędy pojawiające się w polskich wersjach gier przetłumaczonych z innych języków nie zawsze muszą jednak wynikać z nieuwagi tłumaczy. Czasem mogą być one spowodowane strategiami podejmowanymi przez producentów, organizacją procesu tworzenia nowych wersji językowych gry, czy strukturą samych gier. Na spotkaniu przedstawione zostaną najczęściej wskazywane przez odbiorców błędy tego rodzaju oraz możliwe powody ich pojawiania się. Towarzyszyć im będą przykłady pochodzące z gier reprezentujących różne gatunki oraz wydanych zarówno w ostatnich latach, jak i w początkach dystrybucji gier w Polsce.

Zastanawialiście się czy czym różnią się komórki człowieka i cebuli? Które komórki naszego ciała możemy łatwo pobrać do zrobienia preparatu mikroskopowego? Jak przygotować preparat aby móc obejrzeć go pod mikroskopem świetlnym i jakiego potrzebujemy powiększenia aby je zobaczyć? Na te i na wiele innych pytań odpowiemy na warsztatach w Zakładzie Fizjologii Zwierząt UW. Uczestnicy zapoznają się z biologią komórki i poznają różnice między komórkami roślinnymi i zwierzęcymi. Poznają składowe komórki oraz cechy charakterystyczne komórek należących do różnych organizmów. Sami pobiorą komórki ze swojego policzka i wykonają preparaty mikroskopowe. Wykonają również preparaty z tkanki roślinnej pobranej z cebuli. Zapoznają się z mechanizmem działania mikroskopu świetlnego i użyją go do obejrzenia wykonanych przez siebie preparatów. Zapraszamy!

Opowiemy o wspólnym słowiańskim pochodzeniu języka ukraińskiego i polskiego, a także o historyczno-kulturowym kontekście wzajemnych kontaktów. Przybliżymy charakter polsko-ukraińskich wpływów językowych, wrócimy też uwagę na najważniejsze podobieństwa i różnice między językiem ukraińskim i polskim.

Powiemy, które z cech językowych pomagają w nauce języka ukraińskiego, a które mogą okazać się „fałszywymi przyjaciółmi”.

Warsztaty posłużą zapoznaniu z alfabetem cyrylickim i nabyciu umiejętności zapisu swoich imion, nazwisk oraz miejsc zamieszkania po ukraińsku. Nauczymy też naszych słuchaczy podstawowych zwrotów grzecznościowych w języku ukraińskim.

Japońska kultura kulinarna podbija świat i również w Polsce ostatnio staje się coraz lepiej znana: już nie tylko sake i sushi, ale i zupy z kluskami, takie jak soba i udon, ryżowe kanapki – onigiri, słodycze, kiszonki i wiele innych można spotkać coraz częściej w restauracjach, sklepach specjalistycznych i supermarketach. Współcześnie można zaobserwować też coraz większą popularność literatury, w której tematyka kulinarna odgrywa główną rolę. Potrawy i składniki są już nie tylko elementami tła, wspominanymi dla zbudowania atmosfery i oddania kolorytu lokalnego, lecz mogą być ważną częścią życia bohaterów i głównym tematem utworu.

Nazwy potraw i składników są ściśle związane z kulturą materialną i kulturą życia codziennego regionów, w których powstawały, dlatego też ich użycie w tekście ma duży wpływ na tworzenie atmosfery i wywoływanie poczucia immersji. Jednocześnie, są one szczególnie trudne do tłumaczenia na inne języki, jeżeli takie same potrawy i składniki nie występują na danym obszarze. Co to jest japoński bigos albo napar z jęczmienia? Czy wszyscy już wiedzą, co to są mochi albo gyoza, i w związku z tym można użyć tych nazw w przekładzie bez przypisu? Czy pachnotka, którą można znaleźć w niektórych sklepach obok bazylii i rozmarynu w doniczkach, będzie rozpoznana jako to samo co shiso, wspomniane w powieści? Co począć w tłumaczeniu literackim z wodorostami, które nie mają polskiej nazwy: użyć japońskiej, naukowej, czyli łacińskiej, czy może szerszej, gatunkowej, która może być lepiej znana? A może zgoła pominąć tę nazwę?

Jako japonistka i tłumaczka literatury japońskiej w mojej pracy ciągle zadaję sobie te pytania i szukam jak najlepszych rozwiązań. Posługując się apetycznymi przykładami, w moim wykładzie chciałabym przedstawić szczególne problemy związane z japońskim słownictwem kulinarnym i omówić strategie tłumaczeniowe, jakie można do nich zastosować w przekładach literatury pięknej.

Jej tej lekcji jest umiejętność pracy w grupach, kreatywność oraz samodzielność myślenia. Uczniowie otrzymają na planszach różne zagadki i polecenia do wykonania. Ich zadaniem będzie je rozwiązać, wykorzystując fragmenty "Przygód Alicji w Krainie Czarów" Lewisa Carrolla (te będą przedmiotem spotkania i zostaną uczniom rozdane). Zwycięzcami będą ci, którzy nie tyle najszybciej odpowiedzą na różne pytania i rozwiążą zagadki, ile rozwiążą je najciekawiej i najbardziej kreatywnie, mówiąc językiem Alicji: „coraz najciekawiej”, „coraz to zdumiewajęcej i zdumiewajęcej”. Celem spotkania jest wyjściowe pytanie: w jakie gry grają bohaterowie "Przygód Alicji w Krainie Czarów" i co możemy nazwać grą. Będziemy się zastanawiać, jak bohaterowie rozumieją świat, jak ten świat nazywają i jakie są tego konsekwencje. Pytaniom prowadzącego będą towarzyszyły zagadki, rebusy, gry słowne, wierszyki obrazkowe. Spróbujemy zastanowić się – jak Alicja – nad kształtem i znaczeniem słów oraz ich definicji. Poddamy refleksji język Alicji i sposoby wypowiadania się innych bohaterów. Zastanowimy się nad pułapkami tkwiącymi w języku, a także nad znaczeniem poszczególnych pojęć i nazw własnych w różnych tłumaczeniach powieści Carrolla. Pomyślimy również nad rolą różnorodnych odniesień kulturowych i językowych do innych znanych tekstów pojawiających się bezpośrednio w wybranych tłumaczeniach Przygód Alicji w Krainie Czarów.

Tibetan language belongs to Tibeto-Burman language group. Thanks to the Tibetan language, particularly the Classical Tibetan language, Tibetan Buddhism originated from India is well preserved for more than a thousand years. Because of this language Buddhism spread all over the world for the benefit of all beings. The Modern Tibetan language and the Classical Tibetan language share more common values than differences and help each other to understand written documents, old and modern, deeper and better.

Tibetans traditionally categorize the Tibetan language into two groups. They are known by the name, written language (yig skad) and spoken language (ngag skad). It is one of the oldest languages with a script and writing system in the world. According to modern Tibetologists Tibetan language belongs to Tibetic language group, utilized and spoken in Tibet proper and around the Himalayan regions. Based on the research findings of the Tibetan language, we can categorize it into three groups; Old Tibetan, Classical Tibetan, and Modern Tibetan. The Tibetan script we have now was invented more than a thousand years ago, in the middle of the 7th century. According to Tibetan history, a minister of the Tibetan imperial court, Thon mi Sambhota, was sent to India to learn the Indian language. Spending more than a decade in India he returned to Tibet and invented two kinds of scripts, Dcu
chen and Dcu med. The script Dcu chen is mainly for printing documents and Dcu med script is for everyday usage, writing notes and letters.

There are different theories about the invention of the two Tibetan scripts. Most of the traditional Tibetan historians assert that the two Tibetan scripts are invented based on Lantsa [Ranjana] and Wartula Indian script. And some historians stated that it derived from the Indian Devanagari script. The modern Tibetan scholar Dge ’dun chos ’phel (1903-1951) believe that Dbu chen script is invented based on the Gupta script of India and Dbu med script is just a faster writing version of Dbu chen script, similar to many old archaic writings as well as Dzongkha writing of Bhutan nowadays. In some archaic documents we could find the combination of both scripts in a single syllable. Those archaic documents are called yig rnying (old writing). Except for minor stylistic differences between Tibetan archaic script and modern script, the basic structure of the script remained unchanged without evolution.

Spotkanie poświęcone jest problemom językowych na Ukrainie oraz Ukraińców mieszkających w Polsce. Prowadzące opowiedzą krótko o sytuacji językowej na Ukrainie, wyjaśnią, czemu w dalszym ciągu z ust Ukraińców tak często słyszy się język rosyjski.

Pokażą, czym jest surżyk i jak sobie z nim radzić.

Opowiedzą też o różnicach między rosyjskim na poziomie fonetycznym, graficznym, leksycznym. Spotkanie będzie też okazją do zapoznania się z cyrylicą, tak by móc zacząć czytać po ukraińsku, a także poznania podstawowych słów w języku ukraińskim.

Rosyjskie i ukraińskie rosyjskojęzyczne media rozrywkowe po rozpadzie ZSRR rozwijały się i funkcjonowały w środowisku wolnorynkowym Rosji i Ukrainy, konkurując o widzów rosyjskojęzycznych z terenów dawnego ZSRR. Istotne w całym procesie produkcyjnym były i są, nie tyle przygotowywane materiały, ale związki pomiędzy poszczególnymi artystami. Oczywiście treści, szczególnie w rosyjskich mediach, są coraz mocniej uzależnione od zaleceń propagandowych.

Do momentu stworzenia osobnej ligi kabaretów studenckich na Ukrainie większość artystów wywodzi się z tzw. "Ligi KWN", stworzonej w ZSRR w latach 60-tych XX wieku. Co ciekawe, artyści pozostawali w stałych kontaktach i dopiero zajęcie Krymu, Doniecka i Ługanska, a szczególnie "operacja specjalna" na Ukrainie, wymusiła polaryzację światopoglądową tego środowiska. Przy czym świat polityki, kultury, mediów i celebrytów pozostaje ze sobą w silnych związkach, a zaogniony w 2021 roku wymagał podjęcia od artystów decyzji zawodowych i prywatnych, których konsekwencje będą jeszcze odczuwać przez wiele lat.

Znajomość genezy i stanu obecnego rynku rosyjskojęzycznych mediów rozrywkowych stanowi ważny element wiedzy o społeczeństwie i kulturze Rosji i Ukrainy. Pozwoli także na świadome weryfikowanie informacji płynących ze świata tych mediów i zrozumienia także wielu procesów polityczno-społecznych.

Hipoteza "sześciu stopni oddalenia" znajomych w tej sieci znajduje tu potwierdzenie, przy czym prezydent Ukrainy (jako były uczestnik ligi KWN) osobiście zna swoich obecnych oponentów, z którymi wcześniej współpracował. A czy hipoteza powiązań znajomych w sieci dotyczy także uczestników kursu - sprawdzimy.

Spotkanie obejmuje prześledzenie wpływu "KWN" na środowisko artystyczne, zapoznanie z wiodącymi postaciami świata mediów i polityki Rosji i Ukrainy oraz analizę społeczno-językową wybranych postaci. Wybrane fragmenty audycji telewizyjnych także będą podlegały analizie tłumaczeniowej.

Na wykładzie odpowiemy sobie na pytanie, czym jest sisu i dlaczego nazywane jest fińską sztuką życia. Dowiemy się, jak sisu przejawia się w codziennym fińskim życiu,
czyli w jaki sposób Finowie budują hart ciała i hart ducha. Poznamy elementy składowe sisu oraz to, jak możemy je zastosować w swoim życiu. Naszą przewodniczką po sisu będzie
Emilia Lahti – prawdziwa ekspertka od sisu, która stworzyła koncepcję łagodnego sisu (ponieważ sisu może mieć też swoje ciemne strony) i koncepcję subtelnej mocy. Jak mówi
Emilia, życie to ultramaraton. Jak go przebiec? Sięgnąć do swoich wewnętrznych pokładów sisu (bo każdy z nas może odnaleźć sisu w sobie), otworzyć głowę i otworzyć serce. Mądrze
rozumiane sisu może być sposobem na spełnienie i szczęście.

Spotkanie ma na celu pokazanie uczestnikom jak zorganizowane jest nowoczesne laboratorium badawcze oraz uświadomienie jak dokładnie wygląda ścieżka od sekwencji DNA na komputerze (genu) do badań na białkach. Grupa Biologii Strukturalnej zainteresowana jest tym w jaki sposób aminokwasy budujące białka ułożone są w przestrzeni (struktura), co bezpośrednio przekłada się na pełnione przez nie funkcje. Poznanie struktury, a co za tym idzie funkcji biomolekuły, jest zazwyczaj pierwszym krokiem w opracowywaniu nowych leków.

Połączone Biblioteki (Biblioteka im. Kazimierza Twardowskiego) zapraszają na niebywały seans spirytystyczny! W mrocznych zakamarkach magazynów przywołacie z nami ducha dawnej filozofii. Poczujecie aurę prądów i idei minionych, ujrzycie osobliwe dzieła, odetchniecie bibliotecznym powietrzem i zakichacie się na śmierć. Doświadczcie rzeczy niedostępnych zwykłym śmiertelnikom/czytelnikom!

Język chiński jest językiem mocarstwa, które w tej chwili przejmuje pierwsza pozycję na światowej szachownicy. Jest to zarazem kraj, który bardzo dużo inwestuje w internet i komputerowe techniki przekazu -w 21. wieku studenci i uczniowie szkół ponadpodstawowych najczęściej  korzystają z tych możliwości za pomocą smartfona. Zamiast wprowadzać nierealistyczne zakazy, pan Olgierd stara się wykorzystać możliwości stwarzane prze technologie do samodzielnego poznania podstaw - nie tylko języka chińskiego, ale również wiedzy o kulturze chińskiej. Nie wzdragamy się przed wykorzystaniem sztucznej inteligencji. Przy okazji poznamy ograniczenia wszystkich tych nowoczesnych pomocy naukowych, poznamy podstawowe zwroty języka, oraz pojęcia niezbędne do późniejszego opanowania wymowy, gramatyki, a nawet kodów  kultury, która coraz bardziej dominuje nie tylko na dalekim wschodzie. Studentom zostanie przedstawiona przy okazji bogata oferta darmowych serwisów, podcastów, kanały na youtubie i serwisy z chińskimi dramami, które pozwolą na samodzielną pracę . W trakcie lekcji wykorzystywane będą dostępne źródła i serwisy online, więc przyda się mieć przy sobie działające urządzenie z dostępem do internetu.

Lekcja poświęcona nauce alfabetu hangul i etykiety koreańskiej dla  młodzieży mają na celu wprowadzenie uczestników w świat języka i kultury koreańskiej w sposób interesujący i interaktywny. Uczestnicy poznają alfabetu hangul, który jest unikalnym systemem pisma. Nauczą się rozpoznawać i odczytywać litery, jak również pisać je poprawnie. Mogą również ćwiczyć wymowę i słownictwo związane z poszczególnymi literami.

Etykieta koreańska ma duże znaczenie w społeczeństwie koreańskim, więc uczestnicy będą uczyć się podstawowych zwrotów grzecznościowych, takich jak „annyonghaseyo” (dzień dobry), „kamsahamnida” (dziękuję) czy „mianhamnida” (przepraszam). Będą rozpoznawać także różnice w użyciu zwrotów w zależności od wieku i statusu rozmówcy.

Dzięki warsztatom, uczestnicy będą mieć okazję poznać różne aspekty kultury Korei, co pozwoli im lepiej zrozumieć język i etykietę.

Czy język może opowiadać o emocjach, tożsamości i świecie widzianym oczami innych? Podczas tej pokazowej lekcji języka azerbejdżańskiego spróbujemy spojrzeć na Azerbejdżan nie tylko jako na miejsce na mapie, lecz jako na doświadczenie kulturowe, zapisane w dźwiękach, słowach i zwyczajach. Zajęcia będą miały charakter interaktywny. Uczniowie poznają podstawowe zwroty i alfabet, nauczą się czytać proste słowa i usłyszą, jak brzmi ten język. Będzie także miejsce na kulturowe ciekawostki: powitania, grzeczności językowe i różnice między językiem azerskim a tureckim.

Punktem wyjścia stanie się fraza z piosenki Czesława Niemena „Allilah”: „A w oczach jej widzę mój Azerbajdżan”.

Ten poetycki obraz staje się zaproszeniem do rozmowy o tym, jak język i kultura wpływają na wyobraźnię i uczucia, także w sztuce. Przekonamy się, że język może być nie tylko narzędziem porozumiewania się, ale też sposobem odczuwania i rozumienia świata. To lekcja, która zabierze uczestników w podróż od alfabetu po emocje, poprzez brzmienie języka, rytmy muzyki i obrazy kultury Azerbejdżanu.

„Wirtualne Muzeum Geologiczne” to serwis internetowy popularyzujący nauki geologiczne, stworzony przez pracowników Wydziału Geologii Uniwersytetu Warszawskiego. Jednym z jego głównych elementów są trzy wirtualne wycieczki: (1) Skały magmowe i metamorficzne, (2) Skały osadowe i skamieniałości, oraz (3) Wody podziemne. Podczas interaktywnych spacerów użytkownicy poznają najistotniejsze zagadnienia dotyczące tematyki danej wycieczki. Serwis jest bogato ilustrowany materiałami graficznymi oraz fotografiami i skanami 3D okazów geologicznych (skały, minerały, skamieniałości). Zajęcia stacjonarne, które proponujemy, to zwiedzanie „Wirtualnego Muzeum Geologicznego” w towarzystwie przewodnika-geologa, który oprowadzi uczestników po wirtualnych przestrzeniach, wyjaśniając i pomagając zrozumieć poszczególne zagadnienia (tematyka wycieczki do wyboru). Podczas zajęć uczestnicy będą mieli okazję obejrzenia okazów geologicznych, których zdjęcia i skany 3D zostały umieszczone w serwisie. Będzie również możliwość zwiedzenia Muzeum Geologicznego im. S.J. Thugutta.

Język chiński jest językiem mocarstwa, które w tej chwili przejmuje pierwsza pozycję na światowej szachownicy. Jest to zarazem kraj, który bardzo dużo inwestuje w internet i komputerowe techniki przekazu -w 21. wieku studenci i uczniowie szkół ponadpodstawowych najczęściej  korzystają z tych możliwości za pomocą smartfona. Zamiast wprowadzać nierealistyczne zakazy, pan Olgierd stara się wykorzystać możliwości stwarzane prze technologie do samodzielnego poznania podstaw - nie tylko języka chińskiego, ale również wiedzy o kulturze chińskiej. Nie wzdragamy się przed wykorzystaniem sztucznej inteligencji. Przy okazji poznamy ograniczenia wszystkich tych nowoczesnych pomocy naukowych, poznamy podstawowe zwroty języka, oraz pojęcia niezbędne do późniejszego opanowania wymowy, gramatyki, a nawet kodów  kultury, która coraz bardziej dominuje nie tylko na dalekim wschodzie. Studentom zostanie przedstawiona przy okazji bogata oferta darmowych serwisów, podcastów, kanały na youtubie i serwisy z chińskimi dramami, które pozwolą na samodzielną pracę . W trakcie lekcji wykorzystywane będą dostępne źródła i serwisy online, więc przyda się mieć przy sobie działające urządzenie z dostępem do internetu.

Cząstki to najmniejsze fragmenty materii. Pierwiastki to podstawowy chemiczny budulec wszechświata. Cząsteczki to już bardziej złożone struktury powstałe przez połączenie pierwiastków. Ale to wszystko elementy nanoświata. Czymm jest skala nano, czy my w ogóle "widzimy" pojedyncze cząsteczki? To będzie tematem naszej dyskusji. Zapraszam!

Język arabski jest językiem urzędowym w ponad dwudziestu krajach oraz jednym z sześciu oficjalnych języków ONZ. Liczbę jego rodzimych użytkowników ‒ posługujących się na co dzień rozmaitymi odmianami dialektalnymi i mieszkających przede wszystkim na Bliskim Wschodzie i w Północnej Afryce ‒ szacuje się na 360 mln. Różny poziom znajomości języka arabskiego prezentują również niearabscy muzułmanie.

Język arabski jest zatem kluczem do poznania nie tylko bogatej kultury arabskiej, lecz także różnorodnych kultur muzułmańskich, zarówno w ich wymiarze historycznym, jak i współczesnym. Bez znajomości języka arabskiego nie sposób także zrozumieć skomplikowanej sytuacji politycznej, społecznej i gospodarczej na Bliskim Wschodzie i w Północnej Afryce, o której polskie media donoszą często w upraszczający, a czasami wręcz nierzetelny sposób.

Celem lekcji jest uświadomienie słuchaczom specyficznej sytuacji językowej w świecie arabskim, jak również zapoznanie ich z najpopularniejszymi zwrotami w arabskim języku literackim oraz jego wybranych dialektach. Te swoiste minirozmówki staną się punktem wyjścia dla zaprezentowania podstawowych informacji na temat pisma i fonetyki arabskiej, z uwzględnieniem jej geograficznego zróżnicowania.

Lekcja ma charakter ćwiczeń laboratoryjnych. Składa się z jednego bloku zajęć warsztatowych pozwalających opanować uczniom kilka podstawowych technik mikrobiologicznych niezbędnych w prowadzeniu badań z zakresu mikrobiologii środowisk, szczególnie geomikrobiologii. Po krótkim wstępie uczniowie będą mieli okazję samodzielnie przeprowadzić izolację bakterii z różnych środowisk, poznają podstawowe techniki prowadzenia hodowli bakteryjnych. Będą mogli obejrzeć wyhodowane kolonie bakterii z różnych środowisk, które nas otaczają (woda, gleba, powietrze). Dodatkowo dowiedzą się czy bakterie mają kolory? Do czego służą barwniki bakteriom? Czy da się wykorzystać bakterie do malowania obrazków?

Tematem lekcji będzie prezentacja świata turkijskiego, czy regionów, gdzie używany jest język należący do grupy języków turkijskich. Główny nacisk położony będzie na język używany w Republice Tureckiej, przedstawiony zostanie alfabet, podstawowe zwroty i wyrażenia grzecznościowe. Pytanie o imię, pochodzenie, samopoczucie. Zaprezentowane zostaną także liczebniki i ich użycie w pytaniach o wzrost, wiek, cenę towaru.

Antybiotyki są niezastąpione w zwalczaniu infekcji bakteryjnych. Gdybyśmy chcieli projektować nowe antybiotyki metodą "zgadywania" i testowania ich skuteczności doświadczalnie, trwałoby to bardzo długo i by było bardzo kosztowne. Z tego powodu każda cząsteczka, która może być nowym antybiotykiem, jest najpierw zaprojektowana w komputerze. W ten sposób sprawdza się jej miejsce wiązania, ocenia szanse na zwalczanie infekcji bakteryjnych oraz toksyczność. Cząsteczki, które pomyślnie przeszły ten etap, są następnie badane eksperymentalnie w laboratorium. Dopiero wiele lat później, po wielu badaniach i eksperymentach, taki lek może być zatwierdzony do podawania ludziom.
 
Na etapie komputerowego projektowania nowych antybiotyków wykorzystuje się modelowanie molekularne. Jesteśmy w stanie zobaczyć trójwymiarowy obraz zarówno cząsteczki, która może być nowym lekiem, jak i jej sposobu wiązania do receptora. Dzięki symulacjom dynamiki molekularnej możemy też obserwować jak poruszają się dane cząsteczki. Wszystko to jest możliwe, ponieważ znamy strukturę elektronową atomów, wiemy w jaki sposób atomy wiążą się między sobą oraz znamy charakter tych wiązań. Ponadto, znamy masę każdego atomu i za pomocą prostych praw fizyki, jesteśmy w stanie modelować ich sposób poruszania się. Na wykładzie zaobserwujemy m. in. sposób wiązania wybranych antybiotyków do rybosomu bakteryjnego oraz obejrzymy krótkie filmiki z symulacji dynamiki molekularnej.

Czy język koreański musi być trudny? Niekoniecznie – wszystko zaczyna się od hangulu! Ten unikalny alfabet, stworzony w XV wieku przez króla Sejonga i jego uczonych, został zaprojektowany z myślą o prostocie i logice. Dzięki temu w krótkim czasie można nauczyć się czytać i pisać po koreańsku!

Zajęcia rozpoczniemy od krótkiego wprowadzenia historycznego, które pozwoli lepiej zrozumieć, jak i dlaczego powstał hangul, oraz jakie ma znaczenie w koreańskiej kulturze. Następnie przejdziemy do praktyki: poznamy podstawowe litery – spółgłoski i samogłoski – oraz nauczymy się, jak łączyć je w sylaby. Odkryjemy, że bardzo skomplikowany na pierwszy rzut oka system pisma składa się z prostych elementów, które można szybko opanować.

Na koniec przeczytamy kilka prostych słów po koreańsku, a chętni będą mogli spróbować zapisać w hangulu swoje imię. To świetna okazja, żeby zrobić pierwszy krok w stronę nauki języka koreańskiego.

W starożytnej Mezopotamii mówiono w języku akadyjskim i posługiwano się pismem klinowym, w którym zasady zapisu przypominają rebusy. Odczytywanie tych inskrypcji może być fascynującą łamigłówką!

Od lat dwudziestych XX wieku coraz więcej Indusów odwiedzało Czechosłowację, Niemcy, Węgry i inne państwa naszego regionu. Część z nich spisała potem relacje z tych eskapad, postrzeganych przez nich jako egzotyczne. Dzisiaj ich teksty pozwalają nam spojrzeć na nasz świat oczami ludzi z odległego kraju.

Czego szukali w tej części świata tacy podróżnicy jak Ramnath Biswas, który przejechał rowerem z Indii do Wielkiej Brytanii, Mohanlal Ganguli, wędrujący po Sudetach i Beskidach, czy Durgabati Ghose, jedna z pierwszych indyjskich pisarek podróżniczek?