Kluby

Podczas pokazu w Pracowni Konserwacji Papieru Muzeum Warszawy będzie można zobaczyć, jak od kulis wygląda przygotowanie muzealiów do ekspozycji i praca konserwatora papieru. Uczestnicy zwiedzą pracownię suchą i mokrą, zapoznają się z używanymi w nich sprzętami i materiałami oraz różnymi zabiegami konserwatorskimi z zakresu konserwacji zachowawczej i pełnej, jakim najczęściej poddaje się trafiające tu obiekty. Podczas pokazu na znajdujących się w zbiorach Muzeum obiektach przeprowadzone zostaną wybrane zabiegi, np. kąpiel wodna papieru, odkwaszanie w technologii wodnej i bezwodnej, maszynowe i ręczne uzupełnianie ubytków. Podczas demonstracji będzie można ponadto uzyskać wszelkie informacje dotyczące pracy konserwatora, trafiających do pracowni muzealiów czy też uzyskać porady dotyczące właściwego obchodzenia się z obiektami na podłożu papierowym.  

: Jakie gatunki zwierząt znajdowały się w getcie warszawskim ? Jak warunki życia w czasie okupacji wpływały na kondycję zwierząt? Zastanowimy się nad tym, jaką rolę w historii odgrywały zwierzęta. Wspólnie zanalizujemy materiały archiwalne.  

Znajomość zastosowania matematyki finansowej jest wręcz niezbędna przy opracowywaniu danych, modelowaniu zjawisk ekonomicznych i finansowych, ocenie projektów inwestycyjnych. Będziemy rozmawiać o wykorzystywaniu wiedzy matematycznej w życiu codziennym. Mając świadomość, że można stosować matematykę finansową w życiu być może nie od razu oszacujemy ryzyko finansowe w wielkiej firmie ale na pewno będziemy czuć się pewniej rozmawiając w banku o wysokości raty kredytu.

Obywatel w postępowaniu cywilnym - Czyli krótka historia o tym jakie prawa i obowiązki ma każdy z nas w trakcie procesu cywilnego, jak napisać proste pisma procesowe, gdzie szukać pomocy, jak przebiega polskie postępowanie cywilne, jak je zainicjować, kiedy przysługuje nam prawnik z urzędu, jak możemy odwoływać się od orzeczeń sądu oraz do którego sądu skierować postępowanie.

Przychodzi malarz do lekarza…

15.00 / zbiórka w holu głównym / wstęp wolny / obowiązują zapisy* / ok. 60 minut

Uwaga! Malowanie poważnie szkodzi Tobie i osobom w twoim otoczeniu  – czy takie ostrzeżenie powinno być umieszczane na opakowaniu farb? Jakie ryzyko kryje się za malowaniem pejzażu, czy sceny rodzajowej?  Zapraszamy na spotkanie w Galerii Sztuki XIX Wieku. Przyjdź jeśli masz odwagę.

* Zapisy od 19 września w Dziale Edukacji Muzeum Narodowego w Warszawie od poniedziałku do piątku, godz. 8.30–15.00, nr tel +48 22 621 10 31 wew. 246 lub +48 22 629 50 60

Opis spotkania (między 150-200 słów):

Wykład i dyskusja są propozycją spojrzenia na współczesne społeczeństwo rosyjskie przez pryzmat filmu fabularnego. Zwracają uwagę na związek między filmem a jego kontekstem społeczno-kulturowym. Przyglądając się najnowszej kinematografii rosyjskiej, postaramy się sformułować twórczy komentarz do głównych w ostatnich latach zagadnień rosyjskiej debaty publicznej. Odniesiemy się do sytuacji współczesnego społeczeństwa rosyjskiego (wraz z jego najważniejszymi problemami) oraz do dyskusji na temat rosyjskiej tożsamości narodowej. Przyjrzymy się filmom, które proponują alternatywne lub opozycyjne, w stosunku do oficjalnej narracji produkowanej przez szeroko pojętą władzę, spojrzenie na rzeczywistość społeczną. Warto zauważyć, że filmy te wskazują najczęściej na problemy pomijane przez oficjalny nurt.

Zajęcia skupione są na inspirującej roli filmu w badaniach socjologicznych i kulturoznawczych i jako takie stanowią propozycję alternatywną dla ujęcia typowo filmoznawczego czy historycznofilmowego. Miejsce takiej refleksji zajmie ukazanie skomplikowanych i różnorodnych związków pomiędzy filmem a społeczeństwem. Co ważne, wybrane obrazy to filmy o wysokiej wartości estetycznej.

Na zajęciach przedyskutujemy wybrane fragmenty filmów nakręconych po 2010 roku:

Jurij Bykow Dureń (2015)

Jurij Bykow Major (2013)

Dmitrij Tiurin Pragnienie (2013)

Aleksiej Fiedorczenko Milczące dusze (2010)

Andriej Zwiagincew Lewiatan (2014)

Warsztaty tłumaczenia symultanicznego to szansa, by zaznajomić się z tajnikami przekładu ustnego. Uczestnicy poznają i uczą się odróżniać formy przekładu ustnego (tłumaczenie symultaniczne, tłumaczenie konsekutywne, szeptanka, tłumaczenie a vista), zaznajamiają się z podstawowymi pojęciami związanymi z przekładem ustnym (décalage, antycypacja). Dowiadują się, jakie są elementy procesu tłumaczenia symultanicznego i w jaki sposób tłumacze opanowują umiejętność podzielności uwagi. Odwiedzają profesjonalne kabiny tłumaczeniowe i zaznajamiają się z działaniem sprzętu do tłumaczenia symultanicznego. Dowiadują się, jak wygląda dzień pracy tłumacza konferencyjnego, jakie trudności napotykają w swojej pracy tłumacze konferencyjni i jak sobie z nimi radzą; jakie warunki techniczne są niezbędne, by tłumaczenie symultaniczne było możliwe; z jakich materiałów i zasobów korzystają tłumaczy, by przygotować się do swojej pracy; jak radzą sobie ze stresem; jakie zabawne sytuacje przydarzają im się w codziennej pracy. Uczestnicy próbują sami powtarzać symultanicznie fragmenty tekstów w języku polskim (shadowing) lub tłumaczyć fragmenty prostych tekstów z języka angielskiego oraz słuchają tłumaczeń innych.

Figura „autorytetu” jest zazwyczaj przedstawiana w pozytywnym świetle, jako wzór godny do naśladowania, o szczególnej wartości dla ludzi młodych. W założeniu pełni on też istotne funkcje społeczne, wywołując określone zachowania, które ułatwiają podział pracy, podtrzymywanie tradycji, rozwój tożsamości kulturowej. Badania socjologiczne na ten temat pokazują jednak, że autorytet może mieć w równym stopniu wpływ korzystny na osoby, na które oddziałuje, jak również destrukcyjny. Zetknięcie jednostek o nierównych zasobach materialnych, społecznych lub symbolicznych powoduje wyuczoną uległość jednej ze stron, przeradzającą się w chęć podporządkowania, naśladowania i bycia docenionym. Uczestnicy i uczestniczki lekcji zapoznają się z najciekawszymi eksperymentami naukowymi, weryfikującymi negatywny wpływ autorytetu, a także konkretnymi przykładami historycznymi. Wspólnie zastanowimy się, w jaki sposób można bronić się przed urokiem złego autorytetu.

Oddziaływanie zapachów na nasz zmysł węchu jest procesem niezwykle złożonym, skomplikowanym, i nie do końca jeszcze poznanym. Wiemy wprawdzie, że nieprzyjemne dla naszego nosa zapachy pochodzą od substancji których cząsteczki są małe - jest to niezwykle ważne ewolucyjne przystosowanie się naszego gatunku, gdyż małe cząsteczki z reguły powstają podczas procesów psucia się pożywienia; dzięki temu nasi praprzodkowie wiedzieli które znalezione pożywienie jest nieświeże i lepiej go nie jeść. Z kolei za piękne zapachy odpowiadają substancje wielkocząsteczkowe. Na pojedynczy zapach, np. kwiatów jaśminu, składa się ponad 100 różnych związków chemicznych. Niektóre z nich nie pachną, lub wręcz mają nieprzyjemną woń, mimo to, chemiczne odtworzona kompozycja jaśminowa, pozbawiona choćby kilku związków, obecnych nawet w minimalnych ilościach, powoduje, że uzyskany zapach jest niepełny. Nasz nos jest niezwykle wrażliwy na pewne substancje, które czasem trudno wykryć i zidentyfikować, a są kluczowe w odbiorze danej kompozycji zapachowej. Dodatkowo, zapach nie jest addytywny, to znaczy, że mieszając dwa pięknie pachnące związki możemy otrzymać mieszankę o niezbyt ciekawej woni. Zdarza się też czasem, że dwa związki nie mające zapachu, połączone razem dają wrażenie zapachowe. Perfumiarz, komponując perfumy, musi więc mieć na uwadze wiele czynników. Samo tworzenie perfum możemy porównać do komponowania muzyki. Każda kompozycja zapachowa składa się z 3 akordów: głowy, serca i bazy. Akord głowy to zapachy najbardziej ulotne, wyczuwalne po otwarciu flakonu. Akord serca składa się z zapachów nieco cięższych i trwalszych. Niezwykle ważny jest akord bazy - znajdują się w nim substancje utrwalające perfumy i pozwalające im harmonijnie rozwijać się w czasie.

Pieniądz budzi emocje i wpływa na nasze zachowania w różnych sytuacjach dnia codziennego. Wykład o tym, że ludzka racjonalność ma swoje ograniczenia, a darmowy produkt nie zawsze stanowi najkorzystniejszy wybór.

Przyglądając  się metodom dbania o wygląd zewnętrzny sprzed wieków, niejednokrotnie jesteśmy zadziwieni, jakich sposobów imali się nasi prapradziadowie i praprababcie, aby wyglądać atrakcyjnie. Tematem wykładu będzie prześledzenie przykładów tych niekiedy już zapomnianych zabiegów oraz próba przeanalizowania towarzyszących im uzasadnień ich stosowania, aby dowiedzieć się więcej na temat minionych wzorów urody i "ducha czasów", w których obowiązywały. 

Ludzki mózg, najbardziej skomplikowany układ jaki znamy, jest tak naprawdę nami. To on tworzy naszą świadomość, przetwarza informacje oraz generuje myśli i emocje. Mózg to my. Uważamy go za szczyt doskonałości, ale jak wszystko w świecie biologicznym, jest on produktem ewolucji – ślepego procesu, który nie ma innego celu ponad zwiększenie szans na przeżycie gatunku. Wykład opowie o tym, jak ewoluował układ nerwowy w świecie zwierząt i jakie są tego procesu konsekwencje dla ludzi.

Białka fluorescencyjne, po uprzednim wzbudzeniu, są zdolne do emisji światła o różnej długości fali, czyli do świecenia w różnych kolorach. Ich wielka kariera rozpoczęła się niepozornie od wyizolowania na początku lat sześćdziesiątych XX w. zielonego białka fluorescencyjnego  (GFP) z komórek stułbiopława Aequorea victoria. Od tego czasu została skonstruowana cała paleta różnokolorowych białek fluorescencyjnych, które stały się potężnym narzędziem w badaniach biologicznych, pozwalając zobaczyć to, co wcześniej pozostawało niewidoczne. Dziś jednym z podstawowych zastosowań białek fluorescencyjnych jest używanie ich jako świecących znaczników. Dzięki dołączeniu takiego znacznika można analizować inne (nieświecące) białka bezpośrednio w komórkach, czyli tam, gdzie normalnie funkcjonują. W 2008 r. badania nad białkami fluorescencyjnymi zostały uhonorowane Nagrodą Nobla, którą otrzymali Osamu Shimomura, Martin Chalfie i Roger Y. Tsien. Na wykładzie będzie można usłyszeć o historii tych badań, o niezwykłej budowie białek fluorescencyjnych, która warunkuje ich szczególne właściwości oraz o zastosowaniu białek fluorescencyjnych w badaniach biologicznych na poziomie komórkowym.

Czy naprawdę to co nazywamy myśleniem humanistycznym i to co nazywamy naukami ścisłymi to zupełnie różne rzeczy? Dlaczego w takim razie Michael Faraday poważnie interesował się poezją, a Juliusz Słowacki – zjawiskiem elektryczności? W swoim wykładzie sięgam do fascynacji z początku XIX wieku – kiedy pytania o istotę niewidzialnych, choć działających sił natury, nurtowały w równym stopniu fizyków i poetów.

Proponujemy wprowadzenie do warsztatu tłumacza konsekutywnego, obejmujące tłumaczenie pokazowe oraz szereg ćwiczeń i zabaw, które stymulują umiejętność zapamiętywania dłuższych tekstów mówionych, podzielność uwagi, wykorzystywanie własnych zasobów poznawczych, rozwijają umiejętności retoryczne. Warsztat jest pomyślany jako prezentacja tego, co się dzieje podczas tłumaczenia konsekutywnego. Jest zarazem swoistym testem predyspozycji, stąd konieczny jest aktywny udział uczestników w warsztacie. Postaramy się przybliżyć słuchaczom szczególną sytuację tłumacza jako widocznego pośrednika w tym rodzaju tłumaczenia, odpowiemy na pytania, podzielimy się własnymi doświadczeniami. Jeśli chodzi o przygotowanie uczestników - właściwie nie jest wymagana biegła znajomość żadnego języka obcego – zaprezentujemy ćwiczenia wyłącznie na przykładzie języka polskiego.

Kim był utrwalony w świadomości Słowian bałkańskich wróg? Dlaczego jezuici i fanarioci zostali naznaczeni piętnem wrogości? Kto kryje się pod figurą „Czarnego Araba”? Czy był to wróg realny czy wyimaginowany? Na te i inne pytania odpowiemy na podstawie przykładów literackich i materiałów etnograficznych z kręgu słowiańskiego południa Europy.

Gdy David Hilbert przedstawiał na II Międzynarodowym Kongresie Matematyków w 1900 roku listę 23 problemów, którymi matematyka powinna się w nowym wieku zająć, na pierwszym miejscu wymienił hipotezę continuum. Hipoteza odnosi się do wielkości podzbiorów zbioru liczb rzeczywistych. Jak porównywać wielkości nieskończonych zbiorów? O czym mówi hipoteza continuum? Dlaczego mówimy wciąż o hipotezie, a nie o twierdzeniu? O tym i o paru innych interesujących aspektach problemu - na wykładzie.

Sherlocka Holmesa w Polsce przedstawiać nie trzeba, ale sierżanta Cuffa czy inspektora Bucketa raczej tak; Lestrade jest znany, ale Gregson już mniej; nazwisko Abberline kojarzy się nam z konkretną sprawą, ale Whicher brzmi obco, choć to on odwiedził nasz kraj ok. 150 lat temu. I nie jest prawdą, że w XIX-wiecznej Anglii rola detektywa przypadała wyłącznie mężczyznom.

Zapraszam na spotkanie, podczas którego opowiem o kilku ciekawych postaciach, historycznych i fikcyjnych, które pozostają w cieniu wielkiego detektywa – czy słusznie, zdecydują Państwo sami.

Pasożytnictwo jest tak stare, jak samo życie i w świecie istot żywych nie ma organizmu, który byłby od nich wolny. Nic więc dziwnego, że w toku ewolucji odegrały istotną rolę. To one dały impuls do powstania rozmnażania płciowego, wpływają na wybór partnera, a nawet mogą zmienić zachowanie, i to nie tylko u zwierząt, ale także u ludzi.

Same pasożyty to bardzo złożona i różnorodna grupa – od mikroskopijnych, mało specyficznych pierwotniaków po wielokomórkowe i ściśle wyspecjalizowane tasiemce. W zależności od strategii życiowej ich wpływ na żywiciela jest inny, jednak każdy związek pasożyta i żywiciela jest wynikiem działania ewolucji.

Celem wykładu połączonego z prezentacją multimedialną jest przedstawienie różnorodnych zagadnień związanych z prawosławiem i jego obecnością w rosyjskiej historii, kulturze i życiu społecznym. Chrześcijaństwo wschodnie (zwłaszcza jego duchowość i fenomen ikony), które tak fascynuje współczesnego człowieka, wciąż pozostaje mało znane, a na jego temat istnieje wiele mitów. W związku z powyższym wykład rozpocznie omówienie specyfiki prawosławia oraz wskazanie najważniejszych różnic pomiędzy chrześcijaństwem wschodnim i zachodnim. Następnie zaprezentowane będą dwa bloki tematyczne: społeczno-polityczny i kulturowy. W ramach pierwszego z nich poruszone zostaną takie kwestie, jak stosunki między Kościołem Prawosławnym a państwem, wpływ kościoła na społeczeństwo rosyjskie czy wreszcie wielorakość postaw obecna we współczesnym rosyjskim prawosławiu. Drugi blok będzie z kolei poświęcony omówieniu znaczenia chrześcijaństwa wschodniego dla rozwoju rosyjskiej kultury. Przedstawiony zostanie tu wpływ prawosławia na rosyjską mentalność i obyczajowość, a także scharakteryzowana obecność tradycji prawosławnej w rosyjskiej kulturze ludowej, sztuce i literaturze. Szczególna uwaga zostanie poświęcona czasom najnowszym, po upadku Związku Radzieckiego, choć pojawią się również nawiązania do okresu wcześniejszego, będącego źródłem inspiracji dla twórców współczesnych.

Opis spotkania (między 150-200 słów):

Wykład i dyskusja są propozycją spojrzenia na współczesne społeczeństwo rosyjskie przez pryzmat filmu fabularnego. Zwracają uwagę na związek między filmem a jego kontekstem społeczno-kulturowym. Przyglądając się najnowszej kinematografii rosyjskiej, postaramy się sformułować twórczy komentarz do głównych w ostatnich latach zagadnień rosyjskiej debaty publicznej. Odniesiemy się do sytuacji współczesnego społeczeństwa rosyjskiego (wraz z jego najważniejszymi problemami) oraz do dyskusji na temat rosyjskiej tożsamości narodowej. Przyjrzymy się filmom, które proponują alternatywne lub opozycyjne, w stosunku do oficjalnej narracji produkowanej przez szeroko pojętą władzę, spojrzenie na rzeczywistość społeczną. Warto zauważyć, że filmy te wskazują najczęściej na problemy pomijane przez oficjalny nurt.

Zajęcia skupione są na inspirującej roli filmu w badaniach socjologicznych i kulturoznawczych i jako takie stanowią propozycję alternatywną dla ujęcia typowo filmoznawczego czy historycznofilmowego. Miejsce takiej refleksji zajmie ukazanie skomplikowanych i różnorodnych związków pomiędzy filmem a społeczeństwem. Co ważne, wybrane obrazy to filmy o wysokiej wartości estetycznej.

Na zajęciach przedyskutujemy wybrane fragmenty filmów nakręconych po 2010 roku:

Jurij Bykow Dureń (2015)

Jurij Bykow Major (2013)

Dmitrij Tiurin Pragnienie (2013)

Aleksiej Fiedorczenko Milczące dusze (2010)

Andriej Zwiagincew Lewiatan (2014)

Śmierć w kulturze chińskiej jest tematem tabu. Tabu to ma wpływ nie tylko na praktyki związane ze śmiercią, pogrzebem i żałobą, ale również na chińską numerologię. Tabu śmierci zostanie tu omówione zgodnie z teorią Mary Douglas i Jacka Wasilewskiego, zostaną pokazane praktyki, które w zaskakujący sposób są identyczne w zachodniej i chińskiej kulturze. 

Wystąpienie przedstawi wprowadzenie do dyskusji na temat pojęcia i zakresu władzy publicznej i jej ewentualnych ograniczeń, a także kształtu takich instytucji, jak sądownictwo konstytucyjne, administracyjne, decentralizacja administracji, prawa człowieka. Pozwoli odpowiedzieć na pytanie o wzajemne ograniczenia władzy i jej instytucji kontrolujących, również w kontekście ostatniego kryzysu konstytucyjnego w Polsce.

Wykład poświęcony jest powstawaniu i funkcjonowaniu w dawnej Rzeczypospolitej legend o profanacji hostii – rzekomych zbrodniach dokonywanych przez Żydów. Ich powstawanie i rozpowszechnianie związane było z rozwojem kultu eucharystycznego, praktykami ludowej pobożności i zwalczaniem reformacji. Legendy o profanacji hostii posiadały podobny schemat i podobne treści symboliczne, często były wręcz powieleniem wcześniejszych opowieści. Stanowiły ważny wątek literatury antyżydowskiej, tworzonej głównie w środowiskach mieszczańskich i kościelnych. Na przykładzie legendy o poznańskich hostiach wykład pokazuje także utrzymywanie się pozostałości takich legend do dnia dzisiejszego