Kluby

Dzięki wykorzystaniu wirtualnej rzeczywistości (VR) uczeń przenosi się do całkowicie innego świata, w którym wciela się w rolę szalonego naukowca. Dzięki zaawansowanej technologii i kontrolerom VR można w bezpiecznym środowisku przeprowadzać eksperymenty z chemii, fizyki, biologii i matematyki, które są niebezpieczne lub nawet niemożliwe do wykonania w tradycyjnej sali laboratoryjnej. To wszystko w połączeniu z pełną imersją zapewnia niespotykane w szkole doznania i znacznie usprawnia proces nauczania. Fabuła każdej lekcji jest tak skonstruowana, że już po chwili można zapomnieć o tym, że na głowie mamy założone gogle VR, a w rękach tylko dwa kontrolery i poczuć się jak w prawdziwym laboratorium.

Spotkanie ma na celu wprowadzenie młodzieży w teorię i koncepcje zarządzania projektami oraz pokazanie, jak można praktycznie zastosować koncepcje i techniki do lepszego organizowania i przygotowywania zadań szkolnych. Wydarzenie składa się z dwóch części: prezentacji oraz ćwiczeń w formie odgrywania ról.

Podczas prezentacji uczestnicy dowiedzą się, czym jest projekt i zarządzanie projektami, a także poznają kluczowe obszary wiedzy z zakresu zarządzania projektami. Omówione zostanie, jak te obszary odnoszą się do realizacji zadań szkolnych. Celem warsztatów jest zwiększenie umiejętności organizacyjnych uczniów, rozwój umiejętności komunikacyjnych i pracy zespołowej, nauka znaczenia terminowego wykonywania zadań i odpowiedzialności, a także rozwój umiejętności koordynacji i zarządzania zasobami wspierającymi.

W drugiej części wydarzenia, poprzez grę w formie odgrywania ról, uczniowie będą mieli okazję zastosować poznane koncepcje w praktyce. Gra ma na celu nauczenie uczniów, jak używać technik zarządzania projektami w praktycznych zastosowaniach. Uczniowie będą mogli doświadczyć, jak zmiany i innowacje mogą być pozytywnym elementem w fazach realizacji i kontroli projektu.

Warsztaty mają na celu przygotowanie uczniów do radzenia sobie z wyzwaniami, które mogą napotkać w przyszłości, zarówno w szkole, jak i w pracy zawodowej. Uczniowie i nauczyciele będą mogli wspólnie ocenić proces nauki, zastanowić się nad tym, co można było zrobić lepiej, oraz co zmieniliby następnym razem. Wydarzenie ma na celu nie tylko edukację, ale także inspirację do dalszego rozwoju i zastosowania zdobytej wiedzy w różnych aspektach życia. 

ChatGPT jest modelem AI, który został opracowany na podstawie dużych zbiorów danych, tak aby mógł prowadzić rozmowę i angażować się w różne tematy, od ogólnych rozmów po określone obszary wiedzy. ChatGPT podobnie jak inne modele AI był trenowany na ogromnych ilości danych tekstowych, obrazów, dźwięków itd., które to treści objęte były prawem autorskim np. książki, artykuły, strony internetowe.

Tak więc powstaje pytanie czy ChatGPT naruszył prawa autorskie np. tzw. dozwolony użytek w procesie trenowania modelu językowego GPT, a także czy AI posiada prawa autorskie do wygenerowanej przez siebie treści? Czy użytkownik zgodnie z warunkami użytkowania ChatGPT ponosi odpowiedzialność za "Treść" tj. zarówno za dane wejściowe jak i dane wyjściowe?

Podczas wykładu przeniesiemy się do świata druków kramarskich – historycznego odpowiednika dzisiejszych tabloidów i plotkarskich portali internetowych. Te przeznaczone dla masowego odbiorcy publikacje sprzedawane były tanio na jarmarkach, odpustach i pielgrzymkach, a zawierały wierszowane utwory informujące o niezwykłych i ciekawych zdarzeniach: miłości i zbrodniach, cudach i katastrofach, polityce, najnowszych modach i przełomowych wynalazkach. W różnych regionalnych odmianach zjawisko to było znane w całej nowożytnej Europie, ale w kręgu narodów słowiańskich wyjątkową popularnością cieszyło się na ziemiach czeskich. Wysoki poziom alfabetyzacji pozwolił tu na rozwój czytelnictwa wśród ludu już na przełomie XVIII i XIX wieku, a w wielu muzeach do dziś zachowały się tysiące kramarskich ulotek.

Podczas spotkania dowiedzą się Państwo, jak wyglądały i co zawierały druki kramarskie, jak brzmiały umieszczane w nich pieśni i czy naprawdę były one źródłem wiadomości o świecie, czy raczej sposobem zaspokojenia oczekiwań odbiorców, którzy podobnie jak dziś „najbardziej lubili te piosenki, które już znali”. Wystąpienie, ilustrowane przykładami z Czech i Polski, oparte jest na wieloletnich badaniach pieśni kramarskich, których zwieńczeniem była opublikowana w minionym roku książka „Mapa świata z jarmarcznej ulotki. Czeska dziewiętnastowieczna twórczość kramarska w perspektywie etnolingwistycznej”.

Podczas naszego spotkania spróbujemy odpowiedzieć na pytania: Czym jest etyka Ubuntu? Jakie relacje pomiędzy człowiekiem a przyrodą zakłada? Jaki jest jej potencjał w obliczu kryzysu klimatycznego?
Wykład jest organizowany w ramach projektu "Idee postępu i rozwoju w kontekście kryzysu klimatycznego w filozofii peryferyjnej w XXI wieku", Narodowe Centrum Nauki, nr projektu 2021/43/B/HS1/03354.

Kompleks budynków Instytutu Sztuki PAN stanowi ciekawy przykład gmachów o dawnej metryce, odbudowanych po II wojnie światowej z myślą o adaptacji na potrzeby wiodącej placówki badawczej. Barokowy pałacyk (Długa 26), klasycystyczna kamieńca mieszczańska (Długa 28) i budowla użyteczności publicznej z czasów Stanisława Augusta (plac Krasińskich 1A) tworzą malowniczy zespół architektoniczny, ważny na mapie urbanistycznej Warszawy. Dwa z tych budynków mieszczą dziś pracownie, archiwa i sale wykładowe, trzeci zaś – pokaźną bibliotekę, o największym w Polsce zasobie publikacji z zakresu szeroko pojętych badań o sztuce. Opowiemy Państwu nie tylko o dziejach poszczególnych budowli, o ich nieznanych, niejednokrotnie zaskakujących losach i związanych z nimi ludziach, ale też pokażemy niedostępne zazwyczaj wnętrza pracowni badawczych i archiwów materiałów wizualnych, z zachowanym w znacznym stopniu wystrojem z początku lat 50. XX w. Opowiemy Państwu o historii naszego Instytutu, zaznajomimy z naszymi interdyscyplinarnymi badaniami naukowymi wraz z ich specyfiką oraz pokażemy zaskakującą dla osoby z zewnątrz infrastrukturę badawczą.

Instytucje typu REIT odgrywają ważną rolę w rozwoju sektora nieruchomości w wielu krajach. Real Estate Investment Trust (REIT) to spółka, która jest właścicielem, operatorem lub finansuje nieruchomości generujące dochód w różnych sektorach nieruchomości. REIT umożliwiają indywidualnym inwestorom zarabianie dywidend z inwestycji w nieruchomości — bez konieczności samodzielnego kupowania, zarządzania lub finansowania nieruchomości.

Hodowla reniferów i związany z nią wędrowny sposób życia były przez wieki charakterystycznym elementem kultury wielu rdzennych ludów Eurazji. Część z nich, żyjąca w arktycznych regionach Rosji, w tym na Syberii, nadal utrzymuje się z pasterstwa reniferów. XX-wieczna polityka państwa radzieckiego doprowadziła do daleko idących zmian w kulturze pasterskich społeczności. Wpłynęły na to między innymi stopniowa modernizacja wraz z postępującymi procesami urbanizacji. Dziś, w XXI w. przetrwaniu ich sposobu życia zagrażają przede wszystkim rozwój przemysłu wydobywczego oraz zmiany klimatyczne.

W pierwszej, ilustrowanej zdjęciami części wykładu zostanie przedstawiony sposób życia pasterzy reniferów z północnej Syberii. Druga część będzie dotyczyła wyzwań wynikających z trwających od stulecia procesów modernizacji oraz zagrożeń związanych ze zmianami klimatu oraz rozwojem przemysłowym Syberii.     

This lecture is aimed at those who are interested in understanding how stock markets work but do not have a background in finance or a technical expertise. It will focus on the role of information in driving stock market movements and on formalizing how its impact on market behaviour can be conceptually modelled and understood.

Spotkanie ma na celu pokazanie uczestnikom jak zorganizowane jest nowoczesne laboratorium badawcze oraz uświadomienie jak dokładnie wygląda ścieżka od sekwencji DNA na komputerze (genu) do badań na białkach. Grupa Biologii Strukturalnej zainteresowana jest tym w jaki sposób aminokwasy budujące białka ułożone są w przestrzeni (struktura), co bezpośrednio przekłada się na pełnione przez nie funkcje. Poznanie struktury, a co za tym idzie funkcji biomolekuły, jest zazwyczaj pierwszym krokiem w opracowywaniu nowych leków.

Sen (marzenie senne) to zjawisko interesujące ludzkość od pradawna. Świadectwa tego znajdujemy już w najdawniejszych tekstach naszej kultury.

Najstarsza znana nam koncepcja snu to koncepcja metafizyczna: pojmowanie snu jako swoistego komunikowania się człowieka z światem nadprzyrodzonym. Sen uważany był za zsyłany przez moce nadprzyrodzone przekaz: pouczenie czy ostrzeżenie dotyczące przyszłości (z takimi przekazami pojawiają się bohaterom Iliady i Odysei bóstwa albo osoby zmarłe). Dlatego przypisywano snom wielką wartość poznawczą (sny prorocze). 

Przykładem są słynne sny faraona w Biblii i ich interpretacja dokonana przez Józefa, a sposób potraktowania przez niego znaczeniowej budowy tych snów i metodę dotarcia do ich ukrytych treści można uznać za mające wiele z prekursorstwa psychoanalitycznego. W Nowym Testamencie świętemu Józefowi ukazuje się w śnie Anioł z przekazem, że ma z Marią i Jezusem uciekać do Egiptu, by uniknąć grożącego niebezpieczeństwa.

W średniowieczu uważano, że dobrym ludziom sny zsyła Bóg, a złym ludziom zsyłają je diabły. Te wierzenia wykorzystał jeszcze Mickiewicz w Dziadów części III (Anioł pojawia się w śnie głównego bohatera, diabły dręczą w śnie zbrodniczego Senatora), mimo że była to już pełnia romantyzmu, a romantyzm przyniósł całkowity przełom w rozumieniu snów. Teraz  bowiem snom nadal przypisuje się istotną wartość poznawczą, ale zupełnie inną: uznano, że w snach człowiek komunikuje się nie z światem nadprzyrodzonym, lecz z własnym, głęboko ukrytym, dostępnym pełniej lub nawet wyłącznie w snach, światem wewnętrznym.

I to już był sposób rozumienia snu bardzo bliski temu, jaki miały przynieść badania psychoanalityczne Freuda w końcu XIX wieku. Taka też koncepcja snu jako szczególnego wyrazu ukrytych prawd wewnętrznych i głębokich intuicji poznawczych kontynuowana jest w kolejnym okresie literackim (sny Izabeli Łęckiej, sny Rzeckiego w Lalce Prusa), a w wieku następnym nie tylko w literaturze, lecz także  w innych rodzajach twórczości. Niedoścignionym tego przykładem są psychoanalityczne sny bohatera w jednym z arcydzieł XX wieku, jakim jest film Ingmara Bergmana Tam gdzie rosną poziomki (projekcja będzie połączona z analizą).

Czy obcowanie ze sztuką i piękną architekturą poprawia zdrowie, nawet jeśli nie jest intencjonalne i uświadomione? Czy można to wywnioskować z dostępnych (np. w GUS) danych?
Przyjrzeliśmy się wszystkim powiatom w Polsce, sprawdziliśmy, gdzie jest najwięcej miejsc, w których można doświadczać sztuki, np. zabytkowych budowli, muzeów, galerii.

Przeanalizowaliśmy takie informacje jak liczba odwiedzin w muzeach w przeliczeniu na 1000 mieszkańców, gęstość zaludnienia oraz wydatki samorządów na ochronę zabytków oraz odsetek osób z chorobami przewlekłymi. Okazało się, że duża liczba instytucji kultury częściej występuje w zagęszczonych, zurbanizowanych powiatach, gdzie kumulują się wyzwania zdrowotne typowe dla wielkich miast (smog, stres, siedzący tryb życia). Jednak tam, gdzie mieszkańcy aktywnie korzystają z muzeów, odnotowuje się niższe wskaźniki długotrwałych schorzeń. Rozszyfrujemy te statystyki, pokażemy Polskę na mapie kultury – gdzie chodzimy do muzeów najczęściej, a gdzie są białe plamy. Zastanowimy się nad paradoksem urbanizacji: dlaczego sama „bliskość kultury” nie wystarcza, by żyło się zdrowiej. Porozmawiamy o praktyce – jak samorządy i organizatorzy wydarzeń mogą zwiększyć realny dostęp do kultury dla dobra mieszkańców. 

Spotkanie skierowane jest do osób ciekawych, jak dane przestrzenne łączą się z psychologią zdrowia, planowaniem miasta i ekonomią kultury. Nie trzeba znać statystyki – wystarczy spojrzeć na mapę Polski z nowej perspektywy.

Wydarzenie jest skierowane do osób dorosłych, które nie doświadczyły niedawno poważnego kryzysu psychicznego i są zainteresowane rozwojem osobistym oraz emocjonalnym. 

Czy da się skutecznie poradzić sobie ze złością bez tłumienia jej lub wybuchów? Podczas tego spotkania opowiem o wynikach badania, w którym sprawdziliśmy skuteczność Techniki Uwalniania (Letting Go Technique) opracowanej przez Davida Hawkinsa. Uczestnicy tygodniowego treningu stosowali tę prostą, ale głęboką metodę codziennie – a my obserwowaliśmy, jak zmieniają się ich poziomy złości, postawy nieoceniające i zdolność radzenia sobie z codziennymi wyzwaniami. 

Nasze wyniki pokazały, że stosowanie techniki znacząco obniża poziom złości i pomaga patrzeć na siebie i innych z większą łagodnością – niezależnie od tego, czy ktoś wcześniej praktykował uważność. Co więcej, osoby lepiej przystosowane do codziennych trudności odnosiły z tej praktyki jeszcze większe korzyści. 

Po krótkiej prezentacji wyników badania zaproszę uczestników do praktycznej części warsztatowej, w której będzie można samodzielnie doświadczyć Techniki Uwalniania. Dowiesz się, na czym polega odpuszczanie emocji, jak pracować ze złością w sposób bezpieczny i transformujący, oraz jak włączyć tę metodę do swojego życia – bez konieczności wcześniejszego przygotowania psychologicznego. 

To spotkanie jest dla każdego, kto chce lepiej rozumieć swoje emocje i nauczyć się prostych, skutecznych narzędzi wspierających dobrostan psychiczny. 

Niestabilna sytuacja polityczna w wielu zakątkach świata, jak i rosnące dysproporcje w poziomie rozwoju ekonomicznego, w połączeniu z ułatwionymi możliwościami podróżowania, przyczyniają się do wzrostu skali procesów migracji. Miasta, szczególnie te największe ze względu na oferowane możliwości na rynku pracy, są tradycyjnym miejscem docelowym dla migrantów. Obecność migrantów w miastach to z jednej strony szansa dla na lepszy rozwój, z drugiej wyzwania związane z ich integracją i zapobieganiem potencjalnym niepokojom społecznym. 

Zjawisko migracji, choć obecne od zawsze, nigdy nie odbywało się w tak szerokiej skali i nie budziło tak wiele kontrowersji jak współcześnie. Migracje mają wiele zróżnicowanych oblicz: mogą mieć charakter przymusowy  (gdy migranci uciekają przed wojną lub prześladowaniami politycznymi) lub ekonomiczny – gdy migranci zmieniają miejsce zamieszkania w poszukiwaniu lepszych zarobków i warunków życia. Migrują zarówno kadry wysokokwalifikowane (wtedy mowa o klasie metropolitalnej lub ekspatach) jak i osoby o niższych kwalifikacjach. Społeczność migrantów jest więc bardzo zróżnicowana pod względem kulturowym i zawodowym, a tym samym ma różne potrzeby i w inny sposób może też oddziaływać na społeczność przyjmującą.

Społeczeństwa w krajach członkowskich UE starzeją się, napływ migrantów może spowolnić ten proces oraz powstrzymać jego negatywne konsekwencje, np. zapełnić powstające niedobory na rynku pracy. Jednak czy migranci „wpiszą się” w społeczności przyjmujące? czy będą razem z nimi budowali dobrobyt? Zależy nie tylko od nich samych i od podejścia społeczności przyjmującej, ale też od polityki integracyjnej prowadzonej przez władze centralne i lokalne (czyli działań mających pomóc się zintegrować). Analizowany w ten sposób proces migracji jest więc szansą na powstrzymanie niekorzystnych procesów demograficznych, a zarazem wyzwaniem.

Proponowane spotkanie będzie miało formę konwersatorium, czyli wykładu przeplatanego dyskusją z uczestnikami. Dyskusji na temat własnych doświadczeń i obserwacji sprzyja fakt, że polskie miasta są zamieszkiwane przez coraz większe grupy migrantów różnej narodowości, a sama Polska zmieniła swój status z kraju emigracyjnego na emigracyjno-imigracyjny (co oznacza, że wielu Polaków wyjeżdża za granicę, ale równocześnie do Polski przyjeżdża coraz więcej migrantów z innych krajów).

Spotkanie będzie miało formę warsztatu, który pozwoli uczestnikom postawić się w pozycji negocjatora i wykorzystać w praktycznym ćwiczeniu techniki negocjacyjne oraz sprawdzić się w konfrontacji z przeciwnym zespołem. Rozpocznie się od krótkiego wprowadzenia (20 min) dotyczącego technik negocjacji i specyfiki negocjacji międzypaństwowych. Potem uczestnicy zostaną podzieleni na grupy (3-5 osób) i otrzymają scenariusz negocjacyjny. Dotyczył on będzie spornego terytorium między dwoma państwami, znajdującymi się na skraju konfliktu.

Delegacje państw (ministrowie i dyplomaci), w które wcielą się uczestnicy warsztatu, będą musieli wynegocjować zmianę granic państw, przystąpienie do sojuszy, a także ochronę swoich rodaków w drugim państwie i koncesje gospodarcze. Uczestnicy będą mieć 30 min na przeczytanie scenariusza i przygotowanie strategii negocjacyjnej, po czym przystąpią do negocjacji. Negocjacje właściwe potrwają 60 min. Za poszczególne wynegocjowane kwestie drużyny otrzymają punkty, zgodnie z tym jak bardzo rozwiązanie jest korzystne dla danej strony. Na koniec negocjacje zostaną podsumowane i omówione przez prowadzącego. 

Wystawa w siedzibie Instytutu Sztuki PAN, który mieści się w zrekonstruowanym po wojnie osiemnastowiecznym pałacu Marii Radziwiłłowej, będzie symbolicznym powrotem do czasów świetności tego miejsca, stanowiąc łącznik między przeszłością a teraźniejszością. Wachlarze, które w XVIII wieku stanowiły nieodzowne akcesorium eleganckiej damy, dzisiaj nie tylko wzbudzają zachwyt, ale też są przedmiotem zainteresowania historyków sztuki.

W okresie rokoka sztuka wytwarzania wachlarzy przeżywała swój największy rozkwit. Powstające wówczas przedmioty odznaczały się wyjątkowo wysokim poziomem wykonania i wspaniałą estetyką. Pod koniec XVIII wieku reprezentowany przez nie styl stał się niemodny. Tryumfalnie powrócił do łask za sprawą Marii Karoliny de Bourbon, księżnej de Berry, która w roku 1829 wydała wielki bal kostiumowy w stylu Ludwika XV. Jego uczestnicy wykorzystali w swych przebraniach zarówno wachlarze zabytkowe, jak i je naśladujące. Moda na wachlarze neorokokowe obowiązywała mniej więcej do roku 1860. Kolejne odrodzenie tej stylistyki nastąpiło na początku XX wieku i trwało do lat 30., a nawet dłużej...

Na wystawie pokazane zostaną obiekty od XVIII wieku do współczesności pochodzące ze zbiorów prywatnych. Jej kuratorką jest wybitna badaczka wachlarzy Jolanta Różalska z Instytutu Sztuki, autorka książki Polski wachlarz malowany.

Zajęcia, na których uczestnicy mogą poznać tajniki malarstwa akwarelowego, rysowania i szkicowania roślin. Na początku spotkania odbędzie się krótka prelekcja o ilustracji przyrodniczej.

Nazwa „ekoterroryzm” nie miała szczęścia w historii. Jej powstanie było raczej formą dokuczliwego działania, niż próbą opisania groźnego problemu.

Została wymyślona w latach 60. XX w. przez antyśrodowiskowego działacza Rona Arnolda, aby opisać pokojowe, choć stanowcze działania aktywistów ekologicznych, mające na celu zmianę prawa w Stanach Zjednoczonych, na bardziej chroniące środowisko. Współcześnie wiele się nie zmieniło i choć faktycznie działacze środowiskowi w swojej historii posługiwali się skrajnymi i drastycznymi formami działania, takimi jak akty sabotażu czy zamachy bombowe, to często w mediach używa się określenia ,,ekoterroryzm” do działań nieproporcjonalnie lżejszych gatunkowo, jak protesty, zmiany w prawie mające na celu poprawę jakości środowiska itp. Można zaobserwować jednoznaczne przypisanie „ekoterroryzmowi” kierunków ideologicznych i politycznych, jakie ma reprezentować co powoduje, że postulaty zgodne z tymi kierunkami ideowymi uznawane są za potencjalne niebezpieczne. Jednak czy w związku z zagrożeniem dezinformacją, chaosem pojęciowym istniejącym nawet na gruncie literatury naukowej i silnego upolitycznienia samego pojęcia, możemy mówić o istnieniu ,,ekoterroryzmu”?

Warsztaty mają na celu analizę pojęcia i przedstawienie jego genezy oraz grup aktywistów i działań z jakimi było kojarzone, dzisiejszą skalę problemu, a także jego istotność względem prawa. Zostaną rozważone podstawy ideologiczne „ekoterroryzmu”, nastąpi próba weryfikacji jakie twarze może on przybrać i czy zawsze jego podstawy muszą być oparte na ekologizmie.

Wreszcie całość warsztatów odbędzie się na gruncie refleksji prawnej - czy to pojęcie może być istotne dla prawa oraz jak prawo odpowiada na ten problem, w szczególności, gdzie przebiega granica między obywatelskim nieposłuszeństwem, a ekoterroryzmem.

Wykład poświęcony jest etycznemu, prakseologicznemu i politycznemu aspektowi pokoju rozumianego zarówno jako sytuacja i zespół rozstrzygnięć (narzuconych przez podmioty
zewnętrze lub uzgodnionych przez walczące strony) następujące po zakończeniu wojny oraz jako stan bez wojny w stosunkach międzynarodowych podyktowany (w wymiarze lokalnym, regionalnym lub globalnym) uwarunkowaniami strukturalnymi ładu światowego. 

Podejmowana problematyka ujęta zostanie zarówno w perspektywie podmiotowej (aktorzy rządowi i pozarządowi, rządzący – rządzeni, dowódcy wojskowi i podlegli im żołnierze,
ofiary wojen i zbrodniarze wojenni), jak i przedmiotowej (zmiany terytorialne, zniszczenia powstałe wskutek działań zbrojnych, zabór mienia, kontrybucje). W trakcie wystąpienia
podjęta zostanie próba odpowiedzi na pytanie, czym jest sprawiedliwy pokój (jak może lub powinien być rozumiany) i jak intuicje związane z ideą sprawiedliwego pokoju mają się do
praktyki politycznej.

Głównym celem wykładu jest analiza i wspólna dyskusja na temat znaczenia wartości europejskich takich jak: wolność, równość, demokracja, praworządność, sprawiedliwość, solidarność i innych w czasie nakładających się kryzysów globalnych. W sytuacji agresji zbrojnej Rosji w Ukrainie, kryzysu gospodarczego i energetycznego w Europie, rosnącej niepewności i nieprzewidywalności, wzrostu populizmu, nacjonalizmu, dezinformacji, łamania zasad praworządności i zagrożenia demokracji,  znaczenie podstawowych wartości europejskich jest dużo większe niż w innych okresach.

Jednak należy stawiać pytania o to co oznaczają europejskie wartości dla zwykłego obywatela? Jak są one przestrzegane lub nie w życiu codziennym? Czy mają one wpływ na nasze życie? Czy są dla nas ważne? 

Wykład będzie poświęcony poglądom epistemologicznym Tomasza z Akwinu i Immanuela Kanta na temat warunków rzetelnego poznania. Omówione zostaną ich rozumienia prawdziwości i pewności poznania, a także możliwości osiągania takich stanów ludzkiej wiedzy. W szczególności podjęta będzie kwestia różnicy pomiędzy prawdziwością poznania a poznaniem jego prawdziwości.

Koncepcja zrównoważonego rozwoju miast, często pojawiająca się w dokumentach rozwojowych różnego szczebla, często – niesłusznie zresztą, ograniczana jest do kwestii ochrony środowiska. Wszechobecne używanie pojęcia „zrównoważony rozwój” może powodować, że sama koncepcja kojarzy się z marketingowymi zabiegami, urzędniczą nowomową, a tym samym może się wydawać nieciekawa i pozbawiona głębszego znaczenia. Tymczasem pojęcie to zawiera w sobie zarówno aspekt społeczny, ekonomiczny jak i przestrzenny, dążenie do równowagi w rozwoju ma wiele twarzy i może być realizowane przez różne grupy aktorów – nie tylko rządzących, ale też zwykłych mieszkańców.

Koncepcja zrównoważonego rozwoju została rozpowszechniona w 1987 r. w raporcie „Nasza wspólna przyszłość”. Rozwój zrównoważony został zdefiniowany jako taki, który zaspokaja potrzeby współczesnego pokolenia, bez narażania na szwank możliwości zaspokajania potrzeb przez przyszłe pokolenia. Ze wskazanego raportu wynikają trzy podstawowe filary wzrostu – konieczność zaspokajania potrzeb, sprawiedliwość społeczna w wymiarze wewnątrz i międzypokoleniowym, ograniczenia narzucane gospodarce przez środowisko.

Podkreślić należy, ze rozwój zrównoważony nie ma być synonimem hamulca rozwoju gospodarczego, ale nowym podejściem do niego. Powstaje zatem pytanie, w jaki sposób kształtować rozwój miast, aby był on zrównoważony? Niemal 40 lat po ukazaniu się raportu „Nasza wspólna przyszłość” miasta są rozwijane wg wielu, mniej lub bardziej znanych modeli, wpisujących się w koncepcję wzrostu zrównoważonego. Można tu wskazać koncepcje koncentrujące się na pożądanych kierunkach rozwoju przestrzennego np. koncepcje miasta zwartego, 15-minutowego, zielonego, smart itp. 

Podczas spotkania, prowadząca będzie omawiać wybrane koncepcje na przykładzie miast, które faktycznie podjęły próby ich wdrażania, ze wskazaniem sukcesów i porażek w tym procesie. Prowadząca będzie też angażowała do dyskusji uczestników warsztatów, odwołując się do ich obserwacji życia w Warszawie i innych miast.

Hipermodernizm - pod tym pojęciem pojawiło się w ostatnich dekadach kilka nie do końca zgodnych ze sobą propozycji. Autor wykładu dokona ich przeglądu i przekona słuchaczy do swojej koncepcji, zwłaszcza, że jest ona dobnrym rozwiązaniem dla współczesnego człowieka.

Wykład performatywny łączący dyskurs naukowy z artystycznym, w formie opowieści z towarzyszeniem muzyki na żywo, oparty na motywach pamiętnika autorstwa samozwańczej lekarki i podróżniczki z XVIII wieku (Pilsztynowa Regina z Rusieckich, 1957, Proceder podróży i życia mego awantur, red. Roman Pollak, Kraków: Wydawnictwo Literackie).

Opowieść ta zdarzyła się naprawdę. W dawnych czasach, w XVIII wieku, pewna młoda kobieta wyrusza w daleką podróż, doświadcza różnych światów i postanawia zostać okulistką. Niezależnie od męskich opinii na ten temat, zamierza pracować i zbić fortunę. Co za odwaga! Ależ tupet! W wielkim mieście Stambule, Petersburgu i w Wiedniu wszystko jest możliwe. Pozwólcie się zabrać w podróż międzynarodowymi traktami po pałacach, haremach i dworach, karczmach i sądach.

Występują: Agnieszka Ayşen Kaim (opowieść) i Marta Maślanka (muzyka).

Wykład jest częścią grantu „W ciągłym ruchu, rzecz o globalnej migracji”, dofinansowanego ze środków przyznanych przez Ministra Nauki w ramach Programu Społeczna Odpowiedzialność Nauki II.