Dzień Nauki

Problemy dezinformacji czy rozpowszechniania fałszywych lub niesprawdzonych informacji są znane od czasów starożytnych, ale dzięki mediom społecznościowym jej zasięg i wpływ w ostatnich latach znacząco wzrosły. Ludzie coraz częściej polegają na platformach takich jak Facebook, Twitter, Instagram czy YouTube jako głównym źródle informacji, co czyni je idealnym miejscem do rozpowszechniania dezinformacji. Walka z tym problemem staje się więc niezwykle istotna.

Język aramejski przez wieki uważany był za język martwy, jednak dzięki nieustraszonym podróżnikom, a później także misjonarzom na Bliski Wschód odkryty został w swojej nowożytnej fazie. Obecnie wiemy, że nowoaramejski składa się z czterech podgrup językowych, których użytkownicy zamieszkują tereny rozciągające się od Syrii po Khuzestan w Iranie, a także wiele krajów Europy, Stany Zjednoczone i Australię, dokąd zawędrowali w poszukiwaniu bezpiecznej przystani. Użytkownikami nowoaramejskiego są żydzi, chrześcijanie obrządku wschodniego i mandejczycy, zaś rzadkie dialekty, którymi się posługują wpisane są na światową listę UNESCO jako języki zagrożone wyginięciem. Stąd też przez samych członków społeczności oraz przez naukowców z całego świata podejmowane są wysiłki na rzecz dokumentacji nie tylko języka, ale także całego dziedzictwa kulturowego wspólnot nowoaramejskich. W tej prezentacji opowiem o badaniach terenowych przeprowadzonych wśród społeczności chrześcijańskiej z północnego Iraku, w czasie której zgromadzony został bogaty materiał audio-wizualny, dokumentujący językową i kulturową rzeczywistość społeczności.

Miasteczko Diyana (kurd. Soran) w północno-wschodnim Iraku położone jest w górzystej okolicy Autonomicznego Regionu Kurdystanu. Obok muzułmańskich Kurdów zamieszkują je chrześcijanie Asyryjskiego Kościoła Wschodniego, mówiący lokalnym dialektem języka nowoaramejskiego. Przybyli tu, podobnie jak mieszkańcy wielu sąsiednich miasteczek i wsi, w dawnych czasach z innego górzystego regionu Hakkari w Turcji, a obecne granice polityczne przecinają tereny ich dawnej duchowej ojczyzny, rozciągającej się od południowo-wschodniej Turcji, przez północny Irak i aż do równiny Mosul na południu po północno-zachodnie tereny Iranu. Tereny te nowoaramejscy chrześcijanie nazywają Aszuristanem, wywodzą bowiem swoje pochodzenie od potomków Imperium Asyryjskiego. We współczesnym świecie stanowią mniejszość etniczną, religijną, kulturową i językową nie tylko w Iraku, ale także w diasporze. Oprócz ojczystego dialektu nowoaramejskiego świetnie znają kurdyjski i arabski, a ich codzienność łączy funkcjonowanie w nowoczesnym świecie z poszanowaniem dla kultury i tradycji. I tak w miasteczku Diyana skorzystać można z superszybkiego internetu, podczas gdy w przydomowym piecu wypiekany jest tradycyjny chleb. W czasie swojej prelekcji zaprezentuję kilka aspektów świata nownoaramejskich chrześcijan z Diyany, do którego zechcieli mnie przyjąć i o nim opowiedzieć.

Z okazji 50-lecia kostki Rubika serdecznie zapraszamy na spotkanie z udziałem węgierskich zawodników i mistrzów speedcubingu, podczas którego publiczność będzie miała możliwość poznania różnych rodzajów kostek. Pokaz układania magicznej kostki poprzedzi krótka opowieść o wynalazcy Ernő Rubiku i jego dziele. Goście z Węgier ułożą na żywo w kilka sekund klasyczną kostkę Rubika 3x3 nie tylko w tradycyjny sposób, lecz także jedną ręką i na ślepo. Zaprezentują również speedcubing z użyciem pozornie łatwiejszej do układania kostki 2x2, a także kostki 4x4.

Program zakończy quiz i otwarte dla publiczności mini zawody układania na czas klasycznej kostki 3x3.

Symulacja procesu z udziałem postaci z bajek i publiczności. Dzieci wcielą się w rolę sędziów i profesjonalnych pełnomocników, by wydać wyrok i poznać w praktyce, na czym polega rola sędziego.

Procesy polaryzacji są źródłem coraz liczniejszych napięć, mających destrukcyjny wpływ na społeczeństwo i stan demokracji. Jak do tego dochodzi? Dlaczego oddalamy się od siebie, skąd biorą się tak duże różnice? W trakcie spotkania chcemy opowiedzieć o polaryzacji, o tym, czym jest i jak można ją rozpoznać, a także o mechanizmach, które do niej prowadzą, np. o skłonności do akceptowania informacji, które są spójne z tym, co już wiemy (ang. confirmation bias). Chciałybyśmy też zachęcić do zastanowienia się i dyskusji o tym, jak procesy, o których będziemy rozmawiać, przejawiają się w naszym codziennym życiu.

Spotkanie jest przygotowywane w oparciu o prace międzynarodowego zespołu projektu edukacyjnego Action for Interactive Anti-Polarisation Learning Experiences for a Better Democracy (ActIPLEx). Celem projektu jest zwalczanie społecznej polaryzacji wśród młodych ludzi poprzez edukację na temat tego procesu i jego mechanizmów oraz uświadamianie zagrożeń z nią związanych. W tym celu w ciągu następnych dwóch lat zostanie stworzony zestaw interaktywnych doświadczeń edukacyjnych, łączących narzędzia cyfrowe i analogowe. Mają one za zadanie motywować młodych ludzi do zachowań chroniących przez polaryzacją w sytuacjach, z którymi spotykają się w życiu. Obecnie pracujemy nad kursami online na temat polaryzacji i dialogu. W dalszych planach są również warsztaty oparte na grach dotyczącym polaryzacji i dialogu oraz edukacyjne symulacje społeczne, które można zintegrować z programami nauczania studentów.

Fizyka jądrowa, już od swoich początków w laboratoriach Marii Skłodowskiej-Curie, była interdyscyplinarną nauką, która miała ogromny wpływ na badania medyczne i praktykę kliniczną. Radioterapia jest obecnie stosowana w leczeniu raka od ponad 100 lat. Podczas wykładu zostaną zaprezentowane zmiany jakim uległo leczenie nowotworów i jakie są dalsze perspektywy skutecznej radioterapii.
Celem radioterapii jest skutecznie napromienić guz oszczędzając sąsiadujące z nim zdrowe tkanki. Spełnienie jednoczesne tych dwóch warunków- skuteczności i bezpieczeństwa nadal  stanowi wyzwanie techniczne, przed którym staje dziś fizyka jądrowa.
Dwie najczęstsze formy radioterapii to radioterapia z użyciem zewnętrznej wiązki uzyskiwanej z akceleratora medycznego oraz brachyterapia, która polega na wszczepieniu radioaktywnych izotopów bezpośrednio do leczonej objętości lub w jej pobliżu.
Radioterapia wiązką zewnętrzną odbywa się za pomocą wiązek elektronów, fotonów i ciężkich jonów. Nowoczesne technologie radioterapii umożliwiają dostarczanie wiązki z wielu kierunków, "dopasowanych" do kształtu guza i modulowanych z szybko zmieniającą się intensywnością. Przykłady terapii konformalnej obejmują radioterapię wiązką o  modulowanej intensywności (IMRT), radioterapię stereotaktyczną (SRT) i radiochirurgię stereotaktyczną (SRS)- system CyberKnife oraz radioterapię hadronową.
Typowe techniki brachyterapii obejmują wiele metod, od wszczepiania stosunkowo dużych, widocznych źródeł radioaktywnych w pobliżu lub bezpośrednio do objętości guza, co jest najczęściej stosowane w leczeniu raka prostaty, po radioembolizację, w której dostarczane są miliony mikroskopijnych radioaktywnych mikrosfer Y-90 przez cewnik bezpośrednio do łożyska guza, jak stosuje się dzisiaj w leczeniu guzów wątroby.

Czy otaczająca nas rzeczywistość składa się z gotowych faktów, czy może jest naszym wytworem? Czy różne obrazy świata dostarczane przez percepcję, teorie naukowe, doktryny religijne, wizje artystyczne i systemy filozoficzne dadzą się ze sobą pogodzić? W trakcie wykładu poszukamy odpowiedzi na te pytania.

W demokracjach przedstawicielskich władze pochodzą z wyboru. Ale to, w jaki sposób obywatele mają wybierać władze trzeba dobrze zaprojektować, starając się uniknąć paradoksów i wad niektórych rozwiązań. Czy udało nam się dobrze zaprojektować reguły wyborców w Polsce? Czy inni wymyślili to lepiej? Posługując się przykładami wyborów odbywających się ostatnio w kraju (parlamentarnych, samorządowych, europejskich), omówimy kluczowe elementy każdego systemu wyborczego: podział na okręgi wyborcze, formułę rozdziału mandatów i charakter głosu oddawanego przez wyborcę. Porozmawiamy m.in. o regule D'Hondta, turystyce wyborczej, naturalnym progu wyborczym i o tym, czy głosujemy bardziej "na opcję" czy bardziej "na osobę".

Chociaż w Polsce i na świecie żyje i pracuje wiele przedsiębiorczych i ambitnych kobiet, które odnoszą spektakularne sukcesy w swoich dziedzinach, w medialnym przekazie uczestnictwo pań w obszarze życia publicznego jest mniejsze niż mężczyzn. Szczególnie zmaskulizowany jest obszar mediów zajmujących się tematami związanymi z polityką, gospodarką i sportem.

Środki masowego przekazu odgrywają ważną rolę w procesie kształtowania i utrwalania zasad oraz norm społecznych. Pomimo licznych zaleceń tworzonych na poziomie europejskim w przekazach medialnych nadal utrzymują się nierówności płci odwzorowujące rzeczywistość społeczną, w której kobiety spychane są do dziedzin życia związanych z rodziną i domem czy też koncentrowaniem się na własnym wyglądzie. Za przyczynę tego stanu rzeczy można uznać szerszy kontekst społeczno-polityczny odzwierciedlony m.in. w liczbie przedstawicielek płci żeńskiej obecnych w parlamencie RP (w Sejmie IX kadencji 2019–2023 panie stanowią 29% ogółu posłów). Innymi czynnikami tłumaczącymi niski poziom obecności kobiet w środkach masowego przekazu jest stosowanie pozamerytorycznych kryteriów wyboru uczestników różnego rodzaju programów, takich jak wygląd i wiek, które mogą wpłynąć na wyniki oglądalności, co bezpośrednio przekłada się na wyniki ekonomiczne podmiotów medialnych.

Podczas panelu eksperci i ekspertki odpowiedzą na kluczowe pytania dotyczące niereprezentatywnej obecności kobiet w mediach, w tym w programach informacyjnych i opiniotwórczych. Zastanowimy się także nad głównymi przyczynami tego zjawiska i próbami wprowadzenia zmian umożliwiającym równy dostęp do mediów zarówno dla kobiet jak i mężczyzn.

Czy roboty mogą zastąpić sędziego? Do czego w sądach potrzebujemy nowych technologii sztucznej inteligencji. 

Tattoos, with a history that spans back to the Prehistory of humanity, continue to hold significant cultural meanings in our contemporary society, making them a relevant and engaging topic of study. Tattoos today, therefore, involve combining both elements of traditional non-Western ritual practices and current artistic Western trends. In this presentation, we discuss the popularity of tattoos in urban settings, which has developed into a global tattoo culture. Drawing on an anthropological comparative analysis between tattoo artists in Mexico and Europe, the presentation describes the creative process of tattooing from the artist’s perspective and the growing acceptance of inked bodies in society. It also discusses the meaning of tattoos as fashion and aesthetic identity statements and the performative aspect of getting a tattoo as a meaningful, semi-ritual, intense experience. Finally, the presentation discusses the importance of tattoo conventions and social media as infrastructural platforms in helping share knowledge and build social relations among artists and clients.

Do polskich szkół uczęszcza co raz więcej dzieci migranckich. Ich liczba zauważalnie wzrosła po ataku Rosji na Ukrainę w 2022 roku, gdy polskie szkoły przyjęły licznych uczniów uciekających przed wojną. Już od 2010 roku w systemie oświaty funkcjonuje rola pomocy nauczyciela, a od roku szkolnego 2024/25 Prawo oświatowe uwzględnia również rolę asystenta międzykulturowego, choć nazwa ta funkcjonuje w polskiej oświacie już od kilku lat. W ubiegłych dwóch latach szkolnych w polskich szkołach pracowało około tysiąca osób zatrudnionych jako asystenci międzykulturowi, przede wszystkim pochodzący z Ukrainy ale nie tylko. Najważniejszą kwalifikacją do podjęcia tej funkcji jest umiejętność posługiwania się językiem kraju pochodzenia uczniów. Na Uniwersytecie Warszawskim zarówno prowadzimy badania dotyczące funkcjonowania asystentury międzykulturowej w szkołach jak i prowadzimy kształcenie asystentów i asystentek wspierając ich w pracy zawodowej. Podczas wykładu pokażemy polską szkołę z perspektywy jej uczniów i pracowników, którzy pochodzą z innych krajów. Opowiemy o wyzwaniach, przed którymi stają uczniowie migranci, szkoła i system oświaty jako całość. Pokażemy jak asystenci pośredniczą w kontaktach ze społecznością migrancką, pomagają opanowywać język polski, pomagają w nauce, odciążają kadrę szkoły, wyjaśniają pojawiające się różnice kulturowe, rozwiązują sytuacje konfliktowe i reagują na sytuacje gorszego traktowania, wspierają w procesie adaptacji oraz stają się wzorami (role models) dla dzieci i młodzieży.

Zwierzęta niebędące ludźmi są w Polsce chronione na trzy sposoby: humanitarnie (ze względu na ich inherentną wartość etyczną), gatunkowo (ze względu na potrzebę konserwacji przyrody i zachowanie bioróżnorodności) i użytkowo (ze względu na korzyści dla człowieka). W konsekwencji refleksja nad prawem zwierząt odnosi się zazwyczaj do skuteczności przepisów wyznaczających wymienione formy ochrony, ewentualnie do ich aksjologicznej sprzeczności. Wydaje się jednak, że w pierwszym rzędzie należałoby się zastanowić, czy zwierzę może i powinno być podmiotem prawa (skoro już rozpoznaliśmy jego podmiotowość etyczną), a jeśli tak – to czy ma to być każde zwierzę oraz jak ułożyć relacje pomiędzy ludźmi a zwierzętami. Etyka, prawo i polityka wyznaczają tym samym ramy sprawiedliwości międzygatunkowej, o której opowie dr hab. Cezary Błaszczyk z Centrum Prawa Ochrony Zwierząt i Przyrody WPiA UW.

Przystąpienie Polski do NATO w 1999 roku miało dać Polsce gwarancje bezpieczeństwa międzynarodowego. Czy po okresie bezprecedensowo długiego pokoju w Europie te
gwarancje okażą się wiążące? Czy historyczna pozycja USA w NATO może ulec osłabieniu, bez zmniejszenia potencjału obronnego samego NATO? Czy i w jakim stopniu nasza historia wchodzenia i obecności w samym NATO pomaga zrozumieć następne 25 lat? W debacie wezmą udział historycy badające tamte zdarzenia, naukowcy analizujący dzisiejsze stosunki międzynarodowe oraz aktywni uczestnicy akcesji Polski do NATO.

Wykład poświęcony jest różnym formom sztuki elektronicznej, takim jak np. cyfrowa literatura, film, animacja, rzeźba, instalacje uliczne. Wskazuje na cechy, które je łączą oraz te, które stanowią o ich odrębności. Konfrontuje utwory cyfrowe z formami kultury tradycyjnej, wskazując na rolę nowych technologii w kształtowaniu nowoczesnej formy artystycznej. Charakteryzuje środki, jakimi posługuje się sztuka cyfrowa w realizacji funkcji estetycznej. Na materiale konkretnych utworów proponuje możliwe sposoby interpretowania tej sztuki, wskazując na czynniki, które uczestniczą wnegocjowaniu znaczeń artystycznych.

Tradycyjne źródła białka, czyli mięso i nabiał, można zastąpić w diecie innymi białkami, na wytworzenie których zużywa się znacząco mniej energii, wody, czy innych zasobów środowiskowych. Nowe rodzaje żywności z alternatywnych źródeł białka są produkowane z mikroalg, różnych rodzajów grzybów, insektów, rzepaku, czy innych roślin i mikroorganizmów. Wykład prezentuje, jak zamiana w diecie tradycyjnych białek na białka alternatywne wpływa na zdrowie fizyczne i psychiczne. Poszerzy wiedzę słuchaczy, na temat tego, jakie kompetencje, jakie przekonania, jakie emocje, jakie normy społeczne i kulturowe determinują, że ludzie decydują się zmieniać swoje zachowania żywieniowe w tym zakresie. Jak jest z akceptacją spożywania alternatywnych białek w Polsce, w porównaniu z Norwegią, Danią, Niemcami czy Włochami? Jak i dlaczego namówić koleżankę na spróbowanie chipsów wysokobiałkowych ze świerszcza lub mącznika a kolegę do zamiany burgera z wieprzowiny na burgera z białka z rzepaku i soi?

Wykład dotyczy społecznych reakcji na wyzwania i zagrożenia związane ze stanem klimatu i środowiska naturalnego, a sam tytuł nawiązuje do filmu „Don’t look up” Adama McKaya. W ostatnim czasie można odnieść wrażenie znużenia tematem zmiany klimatu i zagrożeń środowiskowych, choć powaga tych zagrożeń wcale nie jest mniejsza niż była kilka lat temu.
Przeciwnie, ostrzeżenia naukowców są coraz bardziej niepokojące. Dlaczego więc ludzie tak często odwracają wzrok od tych zagrożeń? W trakcie wykładu przedstawię wyniki badań, które dotyczą zachowań wobec zagrożeń środowiskowych, sposobów radzenia sobie ze stresem i odporności psychicznej. Opowiem o tym, czy rzeczywiście zmiana klimatu wywołuje depresję klimatyczną? Czy w ogóle powinniśmy używać tego terminu? Czy lęk ekologiczny jest niepożądany, a może przeciwnie – spełnia ważne funkcje adaptacyjne? Zwrócę też uwagę na rolę działania na rzecz środowiska oraz społeczne i osobiste korzyści z tych działań. Choć wykład będzie dotyczył wyzwań i zagrożeń, które często przytłaczają i
przygnębiają, jego celem nie jest straszenie, ani tworzenie apokaliptycznych wizji. Przeciwnie – jego celem jest zwrócenie uwagi na to, że – wbrew potocznym opiniom – nie jest za późno na działanie. Jego celem jest zwrócenie uwagi na konstruktywną nadzieję, siłę współpracy i ludzkiej wspólnoty oraz znaczenie i sens działań prośrodowiskowych i prospołecznych.

Korupcja potocznie jest kojarzona najczęściej z łapówkami wręczanymi szeroko pojętym funkcjonariuszom publicznym (politykom, urzędnikom policjantom, itd.). Rzadziej Polacy łączą korupcję z innymi karalnymi zachowaniami, takimi jak płatna protekcja, czy handel wpływami. Jeszcze rzadziej korupcja kojarzy nam się ze zjawiskami, które nie podpadają pod kategorię przestępstw, ale na gruncie nauk społecznych są tradycyjnie uznawane za formy korupcji. Należą do nich zjawiska takie jak korupcja polityczna, której przejawem są na przykład różne „transakcje” między partiami politycznymi tworzącymi rząd – i wcale nie muszą być nielegalne, choć mogą być postrzegane jako nieetyczne. Innym zjawiskiem jest zawłaszczenie państwa (state capture), pojęcie, które opisuje cały system zależności między światem polityki, administracji i różnych grup interesów, które dzięki określonym rozwiązaniom prawnym są w stanie kontrolować funkcjonowanie państwa. 

Jeszcze innym, interesującym zjawiskiem jest „wielka korupcja” (grand corruption). To także przykład korupcji oplatającej całe państwo i społeczeństwo, w której elity władzy mają monopol decyzji, unikają odpowiedzialności, podejmują decyzje publiczne w sposób nietransparentny, wbudowują faworyzujące je mechanizmy w system prawny i dzięki temu uzyskują uprzywilejowany dostęp do różnych dóbr publicznych (stanowisk, pieniędzy, usług publicznych, itd.). W naukach społecznych znane jest także pojęcie „legalnej korupcji”. O tych wszystkich zawiłościach, a także o tym jak różnym formom korupcji możemy się przeciwstawiać opowiem w swoim wystąpieniu.

Fotografia i sztuki wizualne odgrywają kluczową rolę w promowaniu zrównoważonego rozwoju i edukacji ekologicznej. Poprzez ukazywanie piękna natury i skutków zmian klimatycznych, artyści mogą inspirować do działania i zwiększać świadomość społeczną. Fotografia dokumentuje rzeczywistość w sposób realistyczny i emocjonalnie angażujący, ukazując zniszczenie środowiska i zagrożone gatunki zwierząt. Sztuki wizualne, takie jak malarstwo, rzeźba, instalacje czy wideo, również mają swoje unikalne sposoby oddziaływania na odbiorców. Artyści tworzący w duchu ekologii korzystają z materiałów recyklingowych, co wspiera ideę zrównoważonego rozwoju. Współczesne projekty artystyczne często integrują różne media, tworząc kompleksowe narracje na temat relacji człowieka z naturą. Edukacyjna funkcja sztuk wizualnych w kontekście zrównoważonego rozwoju jest niezwykle ważna - wystawy, festiwale i warsztaty artystyczne poświęcone tematyce ekologicznej stają się platformami wymiany wiedzy i doświadczeń. Fotografia i sztuki wizualne są nie tylko narzędziami ekspresji artystycznej, ale także potężnymi mediatorami w dyskusji o zrównoważonej przyszłości.

Etyka Dizajnu: Dyskusja rozpoczyna się od analizy wpływu społecznych i politycznych postaw projektantów na ich prace oraz środowisko społeczne i przyrodnicze. Na przykładzie kluczowych postaci i ich projektów zostaną przedstawione różne postawy projektowe oraz ich związki z przekonaniami autorów. Od końca XIX wieku do dziś, etyka dizajnu ewoluowała, a współczesne teorie i praktyki projektowania zgłaszają nowe postulaty. Zrozumienie tych zmian pozwala na głębsze docenienie roli projektowania w kształtowaniu
naszego otoczenia. 

Druga część dyskusji skupia się na projekcie „Człowiek połknięty przez tapczan”, który ilustruje skomplikowaną relację użytkownika ze sprzętami domowymi. Meble i drobiazgi, zazwyczaj anonimowe i zdegradowane w hierarchii przedmiotów codziennego użytku, w tym projekcie manifestują swoją niezależność, dominując nad człowiekiem. Inspiracją do tego podejścia jest twórczość Tadeusza Kantora, który dostrzegał w przedmiotach codziennego użytku coś więcej niż tylko ich funkcjonalność. Dyskusja ta odkryje, jak przedmioty mogą wpływać na nasze życie i jakie znaczenie mają w kontekście artystycznym. 

Ostatnia część wykładu dotyczy doświadczenia projektowania identyfikacji wizualnej wystaw sztuki współczesnej. Proces ten staje się bardziej skomplikowany, gdy projektant zaczyna zadawać pytania dotyczące celów i odbiorców swoich prac. Metody projektowania usług pozwalają na zdobycie holistycznej wiedzy o potrzebach odbiorców, co z kolei umożliwia tworzenie bardziej efektywnych i satysfakcjonujących projektów. Omówione zostaną przykłady działań i warsztatów, które pomagają zmniejszyć poziom stresu w małych, zapracowanych zespołach oraz pokazują, jak reagować na wyzwania i prototypować nowe rozwiązania. 

Mimo że dyskusja porusza tematy związane z wyzwaniami i zagrożeniami w projektowaniu, jej celem jest pokazanie konstruktywnej nadziei, siły współpracy oraz znaczenia działań prospołecznych i prośrodowiskowych. Wykład ma na celu zwrócenie uwagi na to, że nie jest za późno na działanie, i podkreślenie znaczenia wspólnoty ludzkiej w osiąganiu  pozytywnych zmian. Zapraszamy na inspirujące wydarzenie, które nie tylko przybliży teoretyczne aspekty projektowania, ale także pokaże praktyczne zastosowania i korzyści płynące z odpowiedzialnego dizajnu.

Co wspólnego ma fotografia „Wschód Ziemi” wykonana z orbity okołoksiężycowej w 1968 roku przez astronautę Williama Andersa z misji Apollo 8 - z fotografią nagiej Demi Moor w ciąży wykonaną przez Annie Leibovitz na okładkę magazynu „Vanity Fair” w 1991 roku? Jak łączą się historie fotografii z 2017 roku, na której widać konika morskiego dryfującego w wodach Indonezji trzymającego różowy, plastikowy patyczek do czyszczenia uszu - z fotografią z placu Tian’anmen w Chinach z 1989 roku, znaną pod tytułem „Tank Man”, na której został uwieczniony człowiek z siatkami w rękach stojący naprzeciwko kolumny czołgów? 

Sposób oddziaływania fotografii i sztuk wizualnych na opinię publiczną zmienił się przez ostatnie kilka dekad i nadal się zmienia. Jednak siła z jaką obrazy mogą wpływać na percepcję człowieka, wywoływać w nim silne emocje i przez to inspirować do zmian całe społeczeństwa, jest niezmiennie potężna i uwarunkowana biologicznie. Intuicyjność i szybkość z jaką dekodujemy obrazy niosą jednak również ryzyko błędnych interpretacji, ulegania manipulacji przedstawienia zdarzeń, uproszczeń i powierzchowności ujęcia problemów. 

W czasie wystawy przyjrzymy się przykładom dyskursu wizualnego realizowanego zarówno przez fotografów, fotoreporterów, artystów wizualnych, twórców kampanii społecznych, jak i w projektach realizowanych przez studentów Grafiki Uniwersytetu SWPS, czy też słynnego artysty street art wykonującego zaangażowane politycznie i społecznie obrazy na ścianach na całym świecie.

Od wielu lat ustawodawcę dręczy problem szpitalnych oddziałów ratunkowych, które w teorii są przeznaczone dla pacjentów w stanie nagłego zagrożenia zdrowia i życia. Pomysłów na reorganizację wskazanych jednostek organizacyjnych szpitali jest wiele, część z nich weszła w życie, choć niektóre są dalekie od ideału - nieprzemyślane i niepraktyczne stają się martwe.

Tworząc prawo, szczególnie z zakresu ochrony zdrowia, należy mieć na uwadze przede wszystkim dobro pacjenta, czy tak jest? W jaki sposób pacjenci, ich rodziny, a także personel medyczny mają się odnaleźć w gąszczu nieprecyzyjnych i niepraktycznych przepisów?

Na powyższe pytania nie ma jednej, modelowej odpowiedzi, jednak analizując prawa pacjentów, kompetencje personelu medycznego, a także badając przepisy dotyczące działalności leczniczej można przybliżyć się do rozwiązania problemów związanych ze szpitalnymi oddziałami ratunkowymi. W szczególności patrząc na problemy związane z prawem medycznym z perspektywy praktyki.

Historia wspólna drzewa i człowieka - wskazanie na symbiozę między drzewem i człowiekiem w tworzeniu historii świata i dnia codziennego.

Gleby organiczne - geneza, wybrane właściwości, znaczenie środowiskowe.